۰
شنبه ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۶ - ۱۳:۵۸
۰ |
۰
زمان مطالعه: ۱ دقیقه

صورت‌های سیاه، دست‌های پینه بسته، نفس‌های گرفته، جسم‌های تكیده، سرفه‌های نصفه و...

اینها عباراتی است كه میتوان با آن كارگران معدن را در تمام دنیا معرفی كرد. مردانی كه صبح چراغ روی كلاهشان را روشن میكنند و به قلب زمین میزنند تا رگههایی برای افروختن چراغ زندگی خویش بیابند. تیشه میزنند تا بیابند آنچه را كه میلیاردها قیمت دارد و از این میلیاردها، سهم آنها فقط گذران یك زندگی ساده شرافتمندانه است. در تاریكی مطلق فرو میروند تا چراغ زندگیشان روشن بماند. دود میخورند و ظلمت میكشند تا زندگی فرزندانشان روشن شود. برایشان فرقی نمیكند رگههایی كه كشف میكنند طلا و فیروزه است یا یشم و فولاد؛ مهم نیست بار چرخهایشان زغالسنگ باشد یا سنگ آهن. آنها از باری كه میرود فقط به اندازه یك زندگی شرافتمندانه توقع دارند و شریفتر از آن هستند كه بیش از روزی خودشان بردارند.

تا چهارشنبه تنها تصوری كه از زغالسنگ داشتیم، درسهای دوران ابتدایی بود. در كتابها خوانده بودیم كه زغالسنگ از مدفون شدن چند هزار ساله درختان به وجود میآید اما حالا هرگاه نام زغالسنگ را بشنویم، یاد طلاهایی میافتیم كه در روز شوم معدن «زمستان یورت» مدفون شدند. كارگران دلاوری كه تازه چند روز قبل از هیاهوی جشن روز كارگر فارغ شده بودند. آنها چهارشنبه به این امید رهسپار قعر زمین شدند تا نانی حلالتر از حلال دربیاورند و شبهنگام در كنار خانوادهشان پای سفره بنشینند، سفرهای كه اگر چه مختصر اما با بركت پهن میشد و آنها دلخوش به آنكه فرزندان با نانی كه از بركت دست پینه بسته حاصل شده، لقمه حلال میخورند و از هوای مطبوع گلستان تنفس میكنند اما غافل از آنكه دست تقدیر مقرر كرده بود تا در بهار به درون معدن زمستان یورت بروند و به جای همان هوای سنگین و آلوده داخل معدن، گاز متان نصیبشان شود. گازی كه تمام سهم آنها از معدن زغالسنگ شد.

حالا چند روزی است كه زمستان یورت برایمان حكم معدن طلا را پیدا كرده و هر روز چشممان به در آن است تا رگههایی از طلا برایمان بیرون بیاورند. طلای واقعی، طلای ناب. همان طلاهایی كه در قعر معدن دفن شدند. شما برایمان نماد خلوص و غیرت هستید. نماد زحمت و تلاش حتی اگر سالیان سال در معدن باقی بمانید. شما از قعر زمین به آسمان پل زدید، حالا از آسمان به ما مینگرید و به همه وعدههایی كه به شما دادیم، میخندید.

آسمان برایتان جای خوبی است معدنچیان بهشتی. گاهی هم از آنجا ما را نگاه كنید و حلالمان كنید به خاطر همه روزهایی كه شما را ندیدیم، به خاطر همه زحماتتان كه قدر ندانستیم و به خاطر همه بوسههایی كه بر دستانتان نزدیم. 

وب‌گردی و دیدنی‌های ورزش

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

پربازدید امروز

آخرین خبرها

منهای ورزش

بازرگانی