اگر استقلال دو ماه بعد از آغاز لیگ مدیرعاملش را شناحت، تراكتورسازی زمانی سردارآجورلو را به عنوان مدیرعامل برگزید كه هنوز فصل نقل و انتقالات آغاز نشده بود. مدیری با سابقه مدیریت در فوتبال، در حد رسیدن به عنوان قهرمانی با تیم پاس تهران. در حالی كه افتخاری در اولین مصاحبهاش گفت آمده تا ستاره چهارم (!) استقلال را بگیرد، گاف بزرگ را روز اول داد تا مشخص شود چه اندازه با فضای فوتبال غریبه است! روی نیمكت امیر قلعهنویی را داشت با 5 عنوان قهرمانی در لیگ برتر! ولی استقلال منصوریانی را داشت كه سابقه مربیگریاش در لیگ برتر به همین عدد هم نمیرسید! بررسی بازیكنان دو تیم هم كه جای خود دارد! هر طور حساب كنیم بازیكنان تراكتور كه 2، 3 فصل كنار هم بازی كرده بودند از تیمی برهم ریخته و ناهماهنگ، تیمتر بودند. به این گروه ادینهو، كرار، نوری، بنگر، هادی محمدی، محمدرضا مهدیزاده و امیر نصر آزادانی هم اضافه شدند كه هر كدام خوبهای تیم قبلیشان بودند. شاید برخی بسته شدن پنجره نقل و انتقالاتی فیفا را دلیل ناكارآمدی تراكتور بدانند ولی مگر این اتفاق برای استقلال رخ نداد؟ ضمن اینكه استقلال در همان روزها بختیار رحمانی، آرش افشین و میثم مجیدیاش را هم از دست داد! چشمی هم برنگشت! پس استقلال چه داشت كه تراكتور نداشت؟ تماشاگر هم كه هر دو تیم تقریباً به یك اندازه داشتند و از این نظر برتری خاصی نسبت به هم ندارند! تراكتوری كه در هفته سوم به رده سوم رسید تا هفته سیام یا اول بود، یا دوم یا سوم! در حالی كه استقلال هفته بیستویكم تازه برای اولین بار به رده سوم رسید! به راستی استقلال چه داشت كه تراكتور نداشت كه نایبقهرمان شد و تراكتور حتی جامحذفی را هم نگرفت؟