شاید در نگاه بدبینانه بتوان این اشتیاق ورزشكاران برای رأی دادن را به تحت تأثیر قرار گرفتن آنها ربط داد و حكم صادر كرد. گشت و گذار در فضای مجازی، آنها را به این سمت و سو كشانده كه پای صندوقهای رأی حاضر شوند اما این نگاه، بیانصافی مطلق در حق ورزشكارانی است كه حالا برعكس گذشته، در متن جامعه زندگی میكنند و دیوارهای موجود میان خودشان و مردم را برداشتهاند. از صبح دیروز، همزمان با آغاز مهلت اخذ رأی،تصاویری منتشر میشد از حضور گسترده ستارههای ورزش پای صندوقهای رأی تا جامعهای كه از ورزشكاران ایراد میگیرد چرا به وقت بازنشستگی مشتاق كارهای سیاسی میشوید و در انتخابات مجلس و شورای شهر نامنویسی میكنید، حالا این قشر را دوشادوش مردم در حال شركت در انتخابات میبینیم.
مهم نیست كدام چهره ورزشی به كدام نامزد رأی داده و كدام فوتبالیست، رأی خود را به نفع كدام كاندیدا به صندوق رأی انداخته، مهم حضور این چهرههای سرشناس كنار مردم است. ما این حس خوب كنار هم بودن را دوست داریم. اینكه دنیا ببیند ورزشكار و روزنامهنگار و معلم و كارمند و كارگر و تاجر ندارد و همه كنار هم هستیم.
