قولهای مدیران عملی نشد و بازیكنان تصمیم گرفتهاند تا طلب خود را نگیرند، حركت نكنند. اگر این اتفاق نیفتد، محرومیت و آبروریزی به دنبال خواهد داشت و موقعیت فدراسیون فوتبال ما و وزارت ورزش به خطر میافتد. فدراسیون فوتبال وظیفه دارد در چنین شرایطی دخالت و این مشكل را حل كند تا در زمان مناسبی به این خواستهها رسیدگی شود. زمانی كه خوزستان با سه تیم به لیگ آمد، این خطر حس میشد كه چگونه این استان با این نداریهای رایج قادر است آنها را حفظ و یا تأمین كند. استقلال اهواز سقوط كرد به لیگ یك و از آنجا به لیگ دو و سرنوشتش به دیگر تیمهای بیپایه و بیصاحب دچار شد و رفت. استقلال خوزستان نیز دچار بیپولی و نداری استانی شده است و به دلیل عدم مدیریت كلان در استان، موقعیت كشور و ورزش را نیز به خود گره زده است. آقای وزیر ورزش، آقای تاج در این زمان باقی مانده فكری بكنید، تعهدی بدهید و از درآمد استقلال خوزستان كم كنید و یا چارهای سیاسی بیندیشید تا مقابل عربستان آبروی ما حفظ شود. فدراسیون فوتبال از باشگاههایی كه توان مالی و مدیریتی ندارند، باید تعهد اساسی بگیرد. چرا باید به دلیل عدم آگاهی مدیران یك باشگاه، سابقه و موقعیت سیاسی جامعه ما زیر سؤال برود؟ هر زمان بقا و حیات باشگاهها به خرد گره میخورد و سیستم مدیریتی حاكم نمیشود، ما شاهد این مشكلات میشویم. قهرمان گذشته لیگ پول ندارد؟! قهرمان لیگ به تعهد خود عمل نمیكند و قهرمان لیگ به آسیا میرود؟! آقایان بالادستی بنا به هزاران دلیل علمی، سیاسی و اقتصادی و ورزشی به سود شماست كه تیمها را شخصی كنید و اجازه دهید دولت از زیر بار این مسئولیتها بیرون بیاید و افراد جوابگوی سرمایهگذاری خود باشند. دولت نباید مسئولیت تیمداری داشته باشد، فردا با مشكلات جدیتر، با باشگاههایی چون پرسپولیس و استقلال نیز روبهرو میشوید. ببینید، پاس، فجرسپاسی، برق شیراز و... كجای فوتبالند. این همه تجربه تلخ كافی نیست؟