به گزارش خبرورزشی، در سال 1992 و در فينال ليگ قهرمانان اروپا بود كه رونالد كومان با زدن گلي تاريخي توانست بارسا را به قهرماني اروپا رسانده و بعد از سالها يك جام اروپايي شيرين را براي تيمش كسب كند. به بهانه سالگرد اين روز بهيادماندني، روزنامه اسپانيايي موندودپورتيوو گفتوگوي ويژهاي را با رونالد كومان، قهرمان فينال ومبلي، ترتيب داده كه در اينجا ميتوانيد گزيدهاي از آن را مطالعه كنيد.

* چه شد كه در سال 1989 تصميم گرفتيد به بارسا بپيونديد؟

يك سال قبل از آن هم فرصت پيوستن به بارسا برايم فراهم شده بود ولي آن سال تصميم گرفتم يك فصل ديگر در هلند بمانم. وقتي بارساييها براي دومين بار به من پيشنهاد دادند، حس كردم بنا به بسياري از دلايل، زمان مناسبي براي پيوستن به بارساست. عاشق شهر بارسلونا بودم و به بارسا آمدم؛ چون تيم مورد علاقهام بود؛ تيمي كه يوهان كرويف، اسطوره فوتباليام، از دوران كودكي، در آن بازي كرده بود. در ابتدا جا افتادنم در تيم سخت بود و مشكل اصلي، ندانستن زبان بود. من انگليسي صحبت ميكردم ولي آن زمان كمتر كسي انگليسي بلد بود. با مايكل لادروپ خوب ارتباط برقرار كردم ولي ارتباط با بازيكنان اسپانيايي تيم خيلي سخت بود؛ البته آنها هميشه تلاش ميكردند تا به ما كمك كنند.

* چطور با تغيير و تحولات در آن تيم رؤيايي كنار آمديد؟

بارسا تيمي است كه در آن همه از فوتبال لذت ميبرند و به شدت تلاش ميكنند. جو خوبي در رختكن و حتي بين اعضاي خانوادههايمان حاكم بود. شبها بعد از برد در بازيها، همگي با خانوادههايمان شام بيرون ميرفتيم. دوستي زيبايي بر پايه صداقت شكل گرفته بود. وقتي نياز به تغيير در زمين ميديديم، صادقانه راستش را ميگفتيم. احترام حاكم بر تيم بينظير بود.

* چه چيزي از كرويف در يادتان مانده؟

من خيلي به يوهان فكر ميكنم. او بهترين سرمربي تمام عمر ورزشي من بود و از او چيزهاي زيادي ياد گرفتم. ما ارتباط صميمانه خيلي خوبي در خارج از زمين چمن داشتيم و خانوادههايمان خيلي با هم رفيق بودند. به عنوان افراد هلندي، هميشه سال نوي ميلادي را با هم جشن ميگرفتيم. تمام اعضاي خانوادهاش، از همسرش گرفته تا فرزندانش به ما خيلي كمك كردند تا در بارسلونا جا بيفتيم و خيلي به ما لطف كردند.

* او براي بارساييها چه جايگاهي داشت؟

كرويف تاريخ باشگاه را تغيير داد. با او بود كه همه چيز شروع شد. سبك فوتبال باشگاه را تغيير داد و به سبك خيلي جذابتري تبديل كرد. سبكي تهاجمي و به قصد تسلط بر زمين چمن. تيم او توپ را با آرامش و با فكر به گردش درميآورد و او مسيري را آغاز كرد كه بارساي فعلي در آن حركت ميكند. كرويف نه تنها در بارسا بلكه در فوتبال، چهرهاي كليدي بود.

* جمله معروف كرويف قبل از فينال ومبلي كه گفته بود «به زمين برويد و لذت ببريد» هنوز نقل ميشود. واقعاً اينطور فكر ميكرد؟

او هميشه قصد داشت اين ديدگاه را به ما منتقل كند و به ما ميگفت به زمين برويد و تمام تلاشتان را به كار بگيريد و در كنارش سعي كنيد تا آخرين لحظه لذت هم ببريد. دقيقاً همين است كه اگر لذت ببري، ميتواني بهترين عملكرد را از خودت بگيري. در دوره ما، همگي در تكتك جلسات تمريني لذت ميبرديم. همه تمرينات ما با توپ بود و اين با يوهان آغاز شد. همه ما دوست داشتيم به تمرين برويم، چون خيلي به ما خوش ميگذشت. در روز فينال هم يوهان دقيقاً همين جمله را به ما گفت.

* با يادآوري فينال ومبلي، اولين تصويري كه به ذهنتان ميآيد، چيست؟

شبي فراموشنشدني بود. يك بحث لذت بردن از فوتبال است و ديگري آنچه ما تجربه كرديم. قبل از بازي، حس ترس را در بارساييها ميديدم؛ احتمالاً از فينال سويا اين ترس با ما بود. در اتوبوس در مسير ورزشگاه هم فشار زيادي روي بازيكنان بود. كسي حرف نميزد ولي من برخلاف همه آرام بودم. برد در اين بازي شادي بزرگي بود و هواداران هم به طرز فوقالعادهاي از ما تشكر كردند.

* از آن گل تاريخيتان بگوييد.

آن لحظه را دقيق يادم نميآيد. همه چيز خيلي سريع اتفاق افتاد. ضربه خطا را زدم و حس كردم خوب زدم. وقتي شوت خوبي به توپ ميزني، خودت ميفهمي ولي مجبور بودم توپ را از بين پاهاي خيليها رد كنم تا به دروازه برسد. دروازهبان سامپدوريا سورپرايز شد و زمان واكنش نشان دادن نداشت.

* با آن قهرماني تاريخ بارسا عوض شد.

لحظه بزرگي براي من چه از نظر فردي و چه از نظر حرفهاي بود. براي همه تيم همينطور بود. ما شايسته فتح آن جام بوديم. چه بازيكنان و چه هواداران. اين اولين قهرماني اروپايي بارساييها بود و جام ويژهاي بود. بعد از آن جامهاي زيادي فتح شد ولي اين نقطه شروع تيمي بود كه حالا به افتخارات زيادي رسيده.

* استقبال هواداران بارسا از شما چطور بود؟

غيرقابل وصف. مخصوصاً از من كه گل سرنوشتساز را زده بودم. مردم خيلي از ما تشكر ميكردند. چون اين اولين بار بود. هنوز هم وقتي مردم مرا ميبينند از من تشكر ميكنند. اين قهرماني ارتباطي قوي بين بازيكنان و هواداران رقم زد كه هرگز فراموشش نميكنم.

* دوستان زيادي از آن دوره داريد؟

هنوز با خيلي از آنها درتماسم. شايد به خاطر درگيريهاي شخصي زياد وقت نكنيم همديگر را ببينيم ولي ارتباطم با باكرو خيلي نزديك است و گاهي شام با هم بيرون ميرويم. مثل قبل. با تكسيكي بگيرستاين و پپ گوارديولا هم همينطور.