به گزارش خبرورزشی،  در خلال این رقابتها گروهی از جوانان اعزامی خوش درخشیده و با كسب مدالهای رنگارنگ هم مهر تأییدی بر حُسن انتخاب و حمایت كادر فنی از خود زدند و هم با روحیه مضاعف مهیای حضور در رقابتهای آینده شدند. قبل از اعزام به قهرمانی آسیا و بازیهای همبستگی، یكی از دغدغهها و نگرانیهای محمد طلایی و كادر فنی تیم ملی مصدومیت و عدم همراهی حسن رحیمی و كمیل قاسمی در وزن اول و آخر تیمهای ملی اعزامی به دهلی نو و باكو بود. رضا اطری به جای حسن رحیمی در دهلی به میدان رفت و یونس سرمستی هم به جای رحیمی در باكو كشتی گرفت. به رغم تلاش فراوان این دو جوان آیندهدار اما نه تنها كادر فنی و علاقهمندان كشتی از عملكرد این دو پشتوانه مستعد راضی نبودند، بلكه خود آنها نیز از نتایج و عملكرد خود راضی نشدند. البته با اعزام آنها و دیگر جوانان میتوان حداقل یكی، دو پشتوانه مستعد و توانمند برای جایگزینی رحیمی مهیا كرد ولی قطعاً این مسابقات ویترین نمایش ضعف و ناكامی 57 كیلوییهای اعزامی ما بود كه نتوانستند توقعات و انتظارات را برآورده سازند. بدون شك برای برطرف ساختن این ضعف باید فقط به این جوانان بها بدهیم و با توجه به كنارهگیری «لبدوف» حریف مستقیم و سنتی حسن رحیمی و تكمیل كلكسیون مدالهای حسن رحیمی از پیكارهای جهانی و المپیك، كمكم باید به فكر یافتن و معرفی یك جانشین ششدانگ و آماده به جای او باشیم تا در صورتی كه اگر بعد از مسابقات قهرمانی جهان 2017 – پاریس او هم قصد خداحافظی داشت، دستمان در وزن اول خالی نباشد.

هرقدر در 57 كیلو دستمان خالی بود، در سنگینوزن به عملكرد جوان خوشآتیهای مثل یدا... محبی امیدوار شدیم. جوان پرتوان و آیندهداری كه تا به حال زیر سایه خانواده نامدار محبی قرار داشت، با قدرتنمایی در مسابقات قهرمانی آسیا، از این پوسته خارج شد تا خود را به جمع بزرگان سنگینوزن قارهكهن تحمیل كرد. هرچند جابر صادقزاده هم هنوز تكلیفش با خودش روشن نیست و نمیداند كه قرار است در كشتی آزاد باشد، یا كشتی ساحلی یا كشتی پهلوانی ولی هرچه هست، او هم میتواند تا زمان متجرب شدن امثال محبیها، عصای دست تیم ملی در زمان خداحافظی كمیل قاسمی باشد. اگر كمیل همچنان با مشكل مصدومیت كهنه خود دست به گریبان باشد، در كنار حمایت از جوانان، میتوان روی تجربه، توانایی و انگیزه پرویز هادی هم حساب ویژهای باز كرد.