آن روزها كه تازه بحث خصوصیسازی و خودكفایی مالی و درآمدزایی ورزش مطرح شده بود، جعفر كاشانی گفت: «زنجیره ورزش ما ناقص است. این زنجیر گسسته شده چون یك حلقهاش سر جایش نیست. این حلقه نه پول است و نه مدیریت مسلط به ورزش، البته نه اینكه اینها مهم نیست، هست ولی حلقه مفقوده نیست. حلقه مفقوده ورزش اخلاق است. ما این اخلاق را یك جایی كه اولویتها را یادمان رفت، گم كردیم و تا زمانی كه اخلاق را پیدا نكنیم، پول هم كه بیاید اشتباه خرج میشود، مدیر مسلط به ورزش هم بیاید، تخصص و تجربهاش بیفایده است. اول اخلاق باید باشد تا دوباره همه چیز سرجایش قرار بگیرد.» از آن روزی كه جعفر كاشانی این حرف را زد، سالها میگذرد و سالهاست همه میدانیم گمشده ورزشمان اخلاق است اما تعریف درستی از اخلاق نداریم و این وسط حتی برخی از دوستانی كه دم از اخلاق میزنند خودشان برای گرفتن نتیجه تن به هزار بیاخلاقی میدهند و دست به هزار بداخلاقی میزنند.
دیروز اما جعفر كاشانی به بهانه میزگرد سرخابیها مهمان خبرورزشی بود و برای چندمین بار به ما ثابت شد گوینده این حرف «عالم بیعمل» نیست كه در جمع از اخلاق حرف بزند و چون به خلوت میرود، آن كار دیگر كند. جعفر كاشانی وقتی موقع رفتن متوجه شد قرار است حسین عبدی هم همراه او باشد، ابتدا در ماشین را برای عبدی كه همسن بچهاش است، باز كرد و بعد خودش پشت فرمان اتومبیل نشست. این كار را هم دور از چشم جمع انجام داد و طوری هم انجام داد كه انگار در وجودش نهادینه شده است. به ظاهر كار كماهمیتی است اما تازه فهمیدیم اخلاق یعنی چی؟ تازه فهمیدیم اینكه میگفتند مكتب شاهین اخلاق، درس و ورزش بود، چه كاركردی داشت و تازه فهمیدیم چرا قدیمیها سختشان است درباره فوتبال امروز و فوتبالیستهای امروزی حرف بزنند. فوتبال امروز ما چند جعفر كاشانی دارد؟
