1369...

پروین خواست برای فوتبال برنامهریزی باشد، مدیریت باشد، پول باشد و از این پتانسیل برای اعتلای ایران سود ببریم اما... كشور تازه از جنگ رها شده هزاران مشكل داشت و انصافاً نوبت به فوتبال نمیرسید.

1396...

امروز گردش مالی سالانه فوتبال ما 400 میلیارد است. ریاست فدراسیون یكی از 10 شغل اول كشور و هزاران سفر و مزیت و دلار و شهرت و... در سر این سفره حالا دیگر كسی نمیتواند بگوید اولویتهای جلوتر از فوتبال به حدی است كه وقتی نمیماند. حالا فوتبال خود، خود اولویت است و كسی توقع درآمد هم ندارد اما ...

ببینید هنوز در مدیریت، برنامهریزی و سرمایهگذاری كجا هستیم! هنوز سوار همان موتورگازی هستیم و رقبا بنز را به جت تبدیل كردهاند.

نگاه كنید به سرنوشت نمایندگانمان در آسیا...

استقلال خوزستان با «من بمیرم، تو بمیری» راهی سفر شد و پیشاپیش نتیجه بازی آنها با الهلال معلوم است. وضع آبی و قرمز تهران را هم كه همه میدانند. این وسط یكی نیست از متولی فوتبال بپرسد: «آن روز كه كسی میخواست امتیاز استقلال خوزستان را بخرد، چرا از او تضمین لازم را نگرفتید؟ سال قبل كه بانك آمد چه؟ از یك سوراخ چند بار باید گزیده شویم؟ تكلیف آبرو و اعتبار فوتبال ایران كه اینگونه حراج میشود چیست؟ اصلاً كجای دنیا یك اسپانسر «تیم» را میخرد و اسم عوض میكند؟ كجا با عوض شدن مدیر یا رئیسی كه فوتبالی است، نفر بعدی شریان حیات باشگاه را قطع میكند؟»

اصلاً اینها چرا اینقدر راحت به فوتبال میآیند و بعد از رسیدن به اهدافشان (شهرت یا هرچه) راحتتر میگذارند میروند و كسی هم نیست بپرسد چرا؟!