سرمایهگذاران از حضور در فوتبال فراریاند. سرمایهگذاران واقعی را عرض میكنیم كه سرشان به تنشان میارزد. نه آنهایی كه یكشبه میآیند و یك روزه هم سر از اوین درمیآورند.
همین امروز سپیدرود رشت روی دست هیأت فوتبال گیلان مانده! هیچ خریداری تاكنون حاضر نشده برای این برند معتبر سرمایهگذاری كند.
تیم ریشهدار و فوقالعاده تراكتورسازی همین مشكلات را دارد. ارگانهای مختلفی تا امروز از تراكتورسازی حمایت كردهاند اما امروز شنیده میشود كه مدیر اسبق این تیم دوباره قصد بازگشت دارد.
با برنامههایی كه گفته میشود به فدراسیون ارائه كرده و معلوم نیست در این شرایط آیا تراكتورسازی به جایی میرسد یا نه. استقلال و پرسپولیس زیر پر و بال دولت هستند، آنها هم به بخش خصوصی واگذار نمیشوند چون بخش خصوصی در اداره تیمهای كوچك درمانده شده، چه رسد به تیمهای بزرگ. طبیعتاً این بخش نحیف نمیتواند تیمهای دولتی و غالباً بدهكار را سر و سامان بدهد. خلاصه اینكه وضعیت بغرنجی دارند باشگاههای كشور. اغلب آنها بدهكارند. خیلیهایشان تراز مالی مشخصی ندارند و با انبوهی از طلبكاران داخلی و خارجی مواجه شدهاند.
سرمایهگذاران بخش خصوصی اگر بتوانند كارخانههای نیمه ورشكسته خود را نجات بدهند هنر كردهاند. دیگر اقناع حس شهرتطلبی نیز آنها را به ورطه فوتبال نمیكشاند.
به نظر شما راه حل چیست؟ محروم شدن فوتبال از تلویزیونهای خصوصی و حق كپی رایت كه در ایران محلی از تعریف ندارند، فوتبال را به این روز انداخته. باشگاهها در هیچ حالتی كاسب نیستند و هزینههای جاری خود را درنمیآورند.
واقعاً این فوتبال ورشكسته در یك جا میپكد. ما برایش چه برنامههایی داریم؟ هیچ؟
