همه جوانان سوخته جنوب و شمال، غرب و شرق كشور. سوم خرداد در تاریخ پرشكوه این خاك روز پرواز بلند دلسوختگان بزرگمنش است. روز گذشته در مباركترین روز دفاع مقدس ناصر حجازی مهربان یار ورزش ایران، قهرمان دوستداشتنی سالهای دور و نزدیك در نبود خود، تندیسهایش را به بزرگان ورزش و فوتبال اهدا كرد. همه آمده بودند؛ از هنرمندان، مدیران، بزرگان، قهرمانان و شیفتگان ناصر حجازی تا شاهد برترینهای فوتبال خود باشند. تندیس ناصر حجازی در هر سال به بهترینهای فوتبال اهدا میشود و نقطه تلاقی آنان با هنرمندان و بزرگان عرصه فرهنگ و هنر همانا نام و شخصیت ناصر حجازی است. قهرمان محبوب مردم، سادهنگار فوتبال ما كه چهار دهه در فوتبال به بلندای قاره رسید و بارها نیز از زخم نابهكار عوامفریبان كنار ماند تا حقیقت تاریخ خود بر حقانیت او شهادت دهد.
در آستانه و آغاز به كار دولت مردم، جشن ناصر حجازی در غیاب او به محفلی ورزشی و هنری تبدیل شد و خاطرات از سینهها بیرون زد و زنده شد، آفتاب آمد تا شهادت دهد او با مردم زیستن را نیك میدانست و چگونه ماندن را بدون چاپلوسی و منفعتطلبی مقطعی تجربه كرد!
ناصر حجازی آنچه را به دست آورده بود از كِشت مردم بود و مردمی ماندن. او كه نگهبان روشن ماندن شعله انسانیت در فوتبال بود و زندگی را با آزادی و حریت شخصی پیوند زده بود. ناصر حجازی دروازهبان بود، نقطه اتكای یك تیم، یك گروه، یك لشكر تماشاچی. او را دوست داشتند، اگرچه فضای سكوها را نابهكاران فرصتطلب مسموم كرده بودند. او رفت اما از كسانی كه با ناكسی ماندهاند، محبوبتر و انسانتر باقی ماند.
