برگزاری تمرینات هر دو تیم پشت درهای بسته شاید در دنیای حرفهای جای تعجب نداشته باشد اما در اینجا به دلیل تصمیمات پشت پرده، عجیب و نقدپذیر است. نه به دهههای گذشته كه فوتبال ایران حساب و كتاب مشخصی نداشت و برنامهریزیها به صورت دیمی انجام میشد نه به حالا كه تصمیماتی گرفته میشود كه تمام آن نامحدودیها را كنار زده و جایش را به محدودیتهایی داده كه نه تنها سودی برای تیمها نداشته بلكه حاشیههای آن را بیشتر كرده است! ظاهراً دو باشگاه پرسپولیس و استقلال به خصوص در چند سال اخیر روندی را در پیش گرفتهاند كه شاید ریشه آن را باید تصمیمات كلانتر ورزش دانست. در زمان وزارت گودرزی تصمیماتی برای دو باشگاه گرفته شد كه اول از همه نوع روابط این دو باشگاه با رسانهها را نشانه گرفت و درست در شرایطی كه وزارت امور خارجه ما روند رو به رشد خود در تعامل با جهان را در پیش گرفت در داخل و در بحث ورزش كه میتواند یكی از راههای تعامل در عرصه بینالملل باشد، روند نزولی را طی كرد. این مسئله به خصوص در دو باشگاه سرخابی بیش از هر رشته دیگری نمایانگر شد. راحتترین مثال برای این روند نزولی مخفی شدن تمرینات دو تیم است. نه به دهههای گذشته كه تمرینات دو تیم نظم اكنون را نداشت و شاید هر كس و ناكسی در تمرینات حاضر میشد و نه به حالا كه اگر پرندهای را روی هوا ببینید آن را میزنند! درست است كه در همه جای دنیا تمرینات به این شكلی كه در ایران انجام میشود نیست اما اینجا ایران است با سبك و سیاق ایرانی. خارج از كشور اگر هر اصولی هست همه چیز آن حرفهای است و از حرف تا عمل فاصلهای نیست اما در ایران وقتی چنین تصمیمات بیمنطقی گرفته میشود فوراً از ابزارهای فوتبال حرفهای استفاده میشود كه البته در این قانون از پولهای زیر میزی و قراردادهایی با آپشنهای مثل زمین و تیرآهن خبری نیست! شاید بهتر باشد دوستانی كه چنین تصمیماتی میگیرند بپذیرند اگر هوادار فوتبال و رسانهها از وضعیت موجود در دو تیم بیشتر بدانند و مشكلات را از نزدیك لمس كنند از آن سو بیشتر میتوانند كمك حال سرمربی در طول فصل باشند كه دیگر لازم نباشد بدون در نظر گرفتن مشكلات یك تیم دست به حیا كن و رها كن روی سكوها بزنند!