رانتخواری، بدهكاران بانكی، پولشویی و جابهجایی نامتعارف اعداد و ارقام میلیاردی كه هر چند وقت یكبار به گوش میرسد و به دنبال آن خبر دستگیری ب. ز یا م. ا و غیره و دیگر هیچ.
یكی از این پدیدههای غلط كه گویی دیگر جای خودش را در دل ما باز كرده است! و همگان آن را پذیرفتهایم دلالی در فوتبال است. آنقدر این امر در فصل نقل و انتقالات امری پذیرفته شده به نظر میآید كه دیگر هیچكس ناراحت یا متعجب نمیشود. وقتی عدهای كه نه ته پیاز هستند و نه سر پیاز و به هیچ جای این فوتبال نمیچسبند و تعلق و تخصصی هم ندارند از مهمترین عوامل تعیینكننده رفتوآمد بازیكنان بوده كه از بسیاری باشگاهها و ستارگان فوتبال پول بیشتری هم به جیب میزنند. حالا خدا كند تنها گناه این افراد آن باشد كه مثلاً قیمت فلان بازیكن درجه چندم لیگ را از 200، 300 میلیون به یك و نیم میلیارد برسانند كه این حداقل كار آنهاست. وقتی دلمان میسوزد كه در هر سال به چندین تیم فوتبال ایران در لیگ برتر و یا آزادگان بازیكنان سیاه و سفیدی را قالب میكنند كه نه تنها هیچ سودی نداشته كه اكثر آنها همین الان پروندههای چنین و چنان را در فیفا علیه تیمهای ایرانی تشكیل دادهاند. همه ما هم با اینكه از این اتفاق خبر داریم باز در چنین روزهایی كه فصل نقل و انتقالات فرامیرسد گویی در بودجه خود همواره سهمی برای زیادهخواهی آنها یا نابازیكنانی كه به تیمها میاندازند قائل هستیم كه حتماً زودتر از بقیه پرداختیهای خود، در این زمینه انجام وظیفه خواهیم كرد! اینكه این جریانات از كجا آب میخورد، چه كسانی در پشت پرده فصل نقل و انتقالات منافع كلانی را ناجوانمردانه به جیب میزنند و اصولاً چرا برخی تیمها بدون اینگونه دلالهای فرصتطلب كاری از پیش نمیبرند را دقیقاً نمیدانم، فقط آنگونه كه مشهود است هنوز ما فرق واسطههای رسمی نقل و انتقالات را با دلالهای غیررسمی فرصتطلب نمیدانیم از این رو هر سال آش همان آش است و كاسه همان كاسه.