1- از اردوی اتریش هیچ حرفی به میان نمیآوریم كه گفتهاند: ...چو دانی و پرسی؛ سؤالت خطاست! و ما نمیخواهیم با سؤال خطا و با پرسش نابجا، برای تیم ملی كه نتوانسته است با همه یارانش عازم اردوی تمرینی شود تا برابر مونتهنگرو هم یك بازی تداركاتی و یك مسابقه خودسنجی داشته باشد، مشغله فكری و مسئله ذهنی ایجاد كنیم!
نتیجه اینكه، تیم ملی، در راه خودسازی برای بازی مهم و حساسش برابر ازبكستان با 11 بازیكنی كه شامل دو دروازهبان هم میشود، تهران را ترك كرده است! تمرین با 11 نفر! اردوزدن با 11 نفر! بازی هم با 11 نفر! با این ترتیب كیروش را طلبكار میكنیم! با این ترتیب خود را بدهكار میكنیم! با این ترتیب، فرصتهای تیم ملی را میسوزانیم! با این ترتیب، حق را و تمام حق را به جانب جناب كارلوس كیروش حواله میكنیم! با این امید كه او كار خود را بلد است، او تجربه كافی دارد، او مرد روزهای سخت است و او میتواند، حتی در این شرایط گلیم خود را از آب به در آورد!
2- كیروش هنرهای دیگری هم دارد! او را دیدهایم كه مرد روزهای سخت است! او را دیدهایم كه دست به كارهای سخت زده است و ناممكنها را - مثل شكست دادن كره جنوبی، در خود كره - ممكن كرده است! به حكم همین سابقه و همین عملكرد است كه به توفیق مجدد تیم ملی باور داریم و تیم ملی را با همه این كاستیها- كه این بار بیشترش ناشی از برنامهریزی جهتدار AFC است، پیروز نبرد روز 22 خرداد میدانیم و به خود میگوییم «از سابقه نومید مشو» و به مزرع سبز فلك و نیز به داس مه نو «امیدوار باش!» ولی امید به یك سو كه واجب است، اما واجبتر، برنامهریزی دقیق است و عمل به برنامههای لازم است و فراری بودن از دلگندگی است! دلگندگیها و سهلانگاریهایی كه اردوی اروپایی تیم ملی را، از سكه و از رونق میاندازد!
3- كنفدراسیون فوتبال آسیا، خر خود را میراند و راه خود را میرود! ما باید حواسمان را جمع كنیم! ما باید مواظب و مراقب منافع خودمان باشیم! ما نباید به مستان سرود بیاموزیم! ما نباید شمشیر به كف زنگی مست بگذاریم!
ما باید تیم ملی خود را بسازیم! ما باید تیم ملی خود را بپاییم! ما باید تیم ملی را در كانون توجهات همهجانبه خود قرار دهیم! ما باید خود را آسیبناپذیر و ما باید خود را رویینتن كنیم! نه با دل بستن به انصاف نداشته AFC، نه با سواد محدود و دانش ناكافی مدرسانی نظیر ریچارد بیت!
فوتبال ایران باید بهای نواندیشیاش را بدهد! فوتبال ایران باید وارد فردا شود! با كهنهفكری، دیگر به جایی نمیتوان رسید! با «بستهفكری» جلوتر از این نمیتوان رفت!
شكستهای ناسزاوار تیم جوانان را هم در همین دایره باید دید!
پاسخ تند و فاقد منطق علمی فدراسیون، در جواب مربی تیم جوانان را هم در چارچوب همین ندانمكاریها باید ارزیابی كرد! درست به همان میزان كه عملكرد دفاعناپذیر و فاقد تجربه كادرفنی و نیمكتنشینان! تیم خوب و پرمهره جوانان را.
***
آزموده را آزمودن خطاست! و ما قرار است تا به كی و تا به كجا، از سوراخ آزمودههای دوباره و ده باره نیش بخوریم!
