والیبال ما تا كسب مقام چهارم لیگ جهانی هم پیش رفت و در سال 2014 فلورانس، در این رده ایستاد.در جام قهرمانان قاره نیز این مقام را داشت و در آسیا پس از سالها ناكامی در اینچئون قهرمان قاره شد. این افتخارات در جام كنفدراسیونها نیز تكرار شد و تیمهای چین، كرهجنوبی، ژاپن، هند و قزاقستان در زیر سایه این قهرمانی قرار گرفتند. در جوانان و نوجوانان نیز چنین شد تا باور كنیم این موفقیتها یك اتفاق و حادثه نبوده است و كار از اساس و ریشه درست بنا نهاده شده است. والیبال ایران موفق شد پس از 52 سال، حضور در المپیك ریو 2016 را تجربه كند. پس از 60 سال از تاریخ تأسیس والیبال و تشكیل فدراسیون مستقل، حالا جایگاه ایران با استدلالهای علمی و عملی در بالاترین نقطه قرار دارد. بعد از فریدون شریفزاده كه 59 سال پیش به عنوان سرمربی تیم ملی والیبال معرفی شد، حالا با بیست و یكمین مربی خود ایگور كولاكوویچ به لیگ جهانی میرویم تا ثابت كنیم عمل سازندگی در تیم ملی صورت گرفته و جانشینان بزرگان مهرههای قابلی در لیگ جهانی به حساب میآیند. كولاكوویچ 14 بازیكن را به اردوی تیم ملی دعوت كرد تا آزمایش بزرگ خود در كشوری كه سطح توقع مربیگری در آن بالا رفته است را انجام دهد. آیا كولاكوویچ چون ولاسكو، كواچ و لوزانو خواستههای ما را برآورده خواهد كرد؟! كولاكوویچ در اولین حركت و اقدام خود از نام محمد موسوی یكی از بهترینهای ما در سالهای گذشته عبور كرد تا هشدار جدی به بقیه بازیكنان بدهد. بعد از حذف شهرام محمودی، این دومین بازیكنی است كه حذف خود را باور نداشت. در نفرات برگزیده كولاكوویچ، جوانان نقش پررنگتری پیدا كردهاند و باتجربههای آماده نیز لباس تیم ملی را خواهند پوشید. از معروف تا مصطفی حیدری و از امیر غفور تا سامان فائزی. تیم كولاكوویچ در لیگ جهانی به نبرد بزرگانی میرود كه هركدام واگنهای قهرمانی را به خود بستهاند؛ ایتالیا، برزیل، كوبا، روسیه، آمریكا، لهستان، فرانسه و صربستان به جنگ كولاكوویچ میآیند. این لیگ آغاز دیگری برای والیبال ایران است.