به وضوح میشد غم و ناراحتی را در چهرهاش دید. ناراحتی واقعی، نه اینكه بخواهد ادا درآورد. پیمان یوسفی- مجری برنامه- هم فهمیده بود كه حوصله كارشناسی ادامه برنامه را ندارد.
با این حال باز هم پشت تیمش را -كه سالها پیراهن آن را پوشیده بود- خالی نكرد. ناجوانمردانه سرمربی تیم مغلوب را نزد كه هیچ حتی دفاع هم كرد: بازیكنان اصلی ما نبودند، اگر ابراهیمی و نورافكن و... بودند یقیناً اوضاع فرق میكرد. آنها ستون اصلی تیم بودند.
آرش برهانی در برنامه پخش زنده بازی استقلال- العین نشان داد یك استقلالی به تمام معناست. او حالا رؤیاهای تازهاش را در قامت یك سرمربی جوان در داماش تهران دنبال میكند.
نكته: وسعت دنیای هر كس به اندازه وسعت اندیشه اوست/ نیچه
