صدالبته كيروش اشتباهاتي هم داشت و مثلاً نفهميديم چرا مديررسانهاي پرتغالي آورد ولي كارهاي بزرگ و به ياد ماندنياش آنقدر زياد است كه ميتوان به راحتي نقاط ضعف اندك او را فراموش كرد.

كيروش 2 بار پياپي ما را به جامجهاني رساند آن هم بدون نسل چنگيز، محمدخاني، درخشان، نامجو، شاهرخ، خداداد، دايي، مهدويكيا و...

كيروش تيمي ساخت كه نه ميبازد و نه گل ميخورد. او يكسري جوان را كه هيچكس فكر نميكرد اصلاً در سطح ملي باشند پرورش داد و دانه درشتهاي تمام شده و بيانگيزه را بيرون ريخت تا نامش را در تاريخ فوتبال ايران جاودانه كند. كارلوس به پيراهن تيم ملي ارزش و هويت داد و به 80 ميليون ايراني ثابت كرد كه اگر يك مربي روي اصولش بايستد موفق ميشود و مردم هم حمايتش ميكنند. شما وقتي يكسري ستاره اسم و رسمدار و محبوب را كنار ميگذاريد طبعاً با تركشهايي مواجه ميشويد. كيروش هم اين تركشها را به جان خريد اما كار و تلاش كرد و مهمتر اينكه به نفراتي كه دعوت ميكرد ايمان داشت. شايد يكسري از اسمها در ليست تيم ملي همه را متعجب ميكرد اما به هر حال خروجي كار مثبت بود و كيروش در نهايت با كمك شاگردان جوانش كاري كرد كه در تاريخ فوتبال ايران ماندگار شد. فراموش نكنيم او در سالهايي 2 بار تيم ملي را به جامجهاني رساند كه تيمهاي باشگاهي ما حتي به نيمه نهايي ليگ قهرمانان آسيا هم نرسيدند!

تيم او 8 بازي سخت را برد و مساوي كرد و 1018 دقيقه گل نخورد تا «آقاي آسيا» باشد كارلوس در كنار مسائل فني، يك مدير هم بود؛ مديري كه جور تمام نامديران فوتبال ايران را كشيد و سرانجام پيروز شد او 6، 7 ميليارد قرارداد داشت اما با صعود به جامجهاني 000/000/600/44 سود به فوتبال ما رساند.