*الان هم صحبت از آن است که امکانات ورزش کشور را بسیج کنیم تا تیم ملی برای اولین بار راهی مرحله حذفی جام جهانی شود. آیا واقعا این پتانسیل را داریم که این امر را محقق کنیم؟

اگر هم این پتانسیل نباشد باید آن را ایجاد کنیم. باید نگاهها تغییر کند چون اگر بخواهیم تغییری در جایگاه فوتبال کشورمان داشته باشیم باید متناسب با آن در زیر ساختهایمان هم تغییرات ایجاد شود. البته نه در فدراسیون بلکه در تمام سطوح مدیریتی کشور باید این اتفاق بیفتد. باید همه دست به دست هم بدهیم تا به این خواستهای که امروز جامعه از آن توقع دارد، برسیم.

* البته بعد از دیدار با رئیس جمهور به نظر میرسد این همدلی ملی ایجاد شده باشد.

بله. الحمدالله این خودش یک نقطه قوت است که مسئولان رده بالای اجرایی کشور هم علاقمند به این قضیه هستند چون این موضوع در جهت خواست مردم است.

* با این حال خیلی از ملیپوشان اعتقاد دارند که امکانات تیم ملی در شأن تیم اول آسیا نیست.

باید ببینیم بضاعتمان چه شکل است. البته تغییر نگاه باعث میشود بضاعت ما تجمیع شود و حداقلهایی که میخواهیم تبدیل به مسائل حداکثری شده تا دغدغه بچهها فقط در زمین بازی باشد. اگر این اتفاق بیفتد به طور قطع به جایگاهی که ملت ایران استحقاقش را دارند، خواهیم رسید. ما هم هر کمکی از دستمان بربیاید در فدراسیون فوتبال انجام میدهیم.

* نکته زیبا در شب صعود تیم ملی، امنیت کامل ورزشگاه آزادی بود و این موضوع نشان داد نگرانیهای فیفا بیجا بود. هرچند که برخی صندلیهای خالی جلوه نازیبایی را در جشن صعود تیم ملی به ورزشگاه بخشیده بود.

یک موضوع دیگر هم که خیلی اهمیت داشت درخصوص مباحث سیاسی بود که سعودیها راه انداخته بودند و میخواستند القا کنند که امنیت امنترین کشور منطقه را به خطر انداختیم که بلافاصله با تدابیری که انجام شد نشان دادیم که کشور ما در امنیت کامل قرار دارد. مسابقات والیبال هم همزمان در امنیت کامل انجام شد و آب هم از آب تکان نخورد و هیچ اتفاق بدی هم رخ نداد و از همین جا از تمام کسانی که روزها و شبها نخوابیدند تا امنیت برای این رقابتها تأمین شود.

* بعد از صعود تیم ملی فوتبال برخی از مسئولان رشتههای ورزشی دیگر به انتقاد از این موضوع پرداختهاند که چرا وقتی فوتبال ورزش اول کشور نیست، تمام امکانات و توجهات به این رشته ورزشی جلب شده و حتی این فضای انتقادی بعد از دیدار ملیپوشان فوتبال با رئیس جمهور تشدید هم شد.

شاخص اینکه ورزش اول کشور چیست از کجا معلوم میشود؟ شاخص مقبولیت یک نظام در چیست؟ میزان همراهی مردم. ببینید فوتبال از لحاظ فراوانی جمعیت و از لحاظ جذابیت، هر سنی و جنسی و از هر طیفی را چطور به خودش جذب کرده و چطور مردم با شور و عشق طرفدار این رشته هستند. ببینید این رشته ورزشی چقدر در دنیا گستردگی دارد و ظرفیت گنجایش استادیومها را ببینید! نمیگویم ورزشهای انفرادی اهمیتی ندارند اما ورزشی که جمعیت زیادی را تهییج میکند و باعث میشود تا مردم راههای طولانی را از ساعتها و روزها قبل برای تماشای مسابقاتش طی کنند فوتبال است. هیچ ورزشی مثل فوتبال نیست که مردم برای تماشای آن هزاران کیلومتر راه را طی کرده و از شب قبل مسابقه پشت در ورزشگاه بخوابند. پس همه اینها شاخصی

است که ورزش اول کشور را مشخص میکند. در نهایت هر ورزش و هرچیزی که موجب فراوانی جمعیت در آن حوزه شود، نشان میدهد که رشته فوق ارجحیت دارد.

* یعنی فوتبال به رشتههای دیگر ارجحیت دارد و ورزش اول کشور است؟

بله؛ قطعاً! بخاطر اینکه بیشترین جمعیت را به خودش جذب میکند و بیشترین موج ملی را هم فقط فوتبال میتواند ایجاد کند.

*در سال منتهی به جام جهانی به عنوان دبیرکل فدراسیون فوتبال چه راهکاری دارید تا دوباره شاهد جار و جنجالهای فصل گذشته نباشیم؟

این وظیفه فدراسیون و زیرمجموعه آن هست که باشگاهها را با تیم ملی هماهنگ کند و در سطح بالایی در فدراسیون فوتبال این کار در حال تحقق است، اما چیزی که بیشتر از همه اهمیت دارد این است که باید ببینیم در کجای تاریخ هستیم و چه وقایع مهمی قرار است در حوزه فوتبال برای ما اتفاق بیفتد. خروجی تمام مسابقات داخلی این است که پرچم ایران از طریق تیم ملی در میادین بین المللی به اهتزاز دربیاید. الان مهم ترین اتفاق، جام جهانی 2018 روسیه است، پس همه کسانی که در این حوزه هستند، باید نگاههایمان را به هم نزدیک کنیم و ببینیم چطور میتوان امکاناتی را در آرامش فراهم کرد تا تیم ملی بتواند در جام جهانی هم افتخارآفرینی کند. الان سازمان لیگ به صورت هماهنگ کارها را پیش برده و به وسیله جلساتی که برگزار میشود این هماهنگیها ایجاد خواهد شد.