چه جمله حرصدرآري است اين «باخت چيزي از ارزشهاي ما كم نميكند!» چقدر ناسزاي نهفته در زواياي آشكار و پنهان خود دارد. آدم دلش ميخواهد با مشت از پاي تلويزيون توي دهان گويندهاش بكوبد و بپرسد اگر اين شكست چيزي از ارزشهاي ما كم نميكند، اصلاً چرا مسابقه ميدهيم و چرا خودمان را براي بردن خسته ميكنيم؟!
نه، با خودمان روراست باشيم. اين باخت خيلي هم از ارزشهاي واليبال ما كم ميكند. واليبال ما كه در موقعيت ممتاز جهاني بود و با برزيل، روسيه، آمريكا، ايتاليا، لهستان و... سر به سر ميگذاشت را از قله افتخار پايين ميكشد و كنار تيمهاي درجه دوم قرار ميدهد اما منصفانه نيست اگر با اين باخت تمام پيشرفتهاي چند سال اخير را ناديده بگيريم. حقيقت اين است كه واليبال ما با موفقيتهايش از زمان ولاسكو، توقع ما را بالا برده است وگرنه ما همان تيمي هستيم كه يك ست بردن كره و ژاپن برايمان آرزو بود.
نميگوييم كمتوقع باشيم، نميگوييم پيشرفت نكنيم، نميگوييم با باختن كنار بياييم، نميگوييم ايرادهاي تيم ملي واليبال را نبينيم اما با يك باخت زير همه چيز نزنيم... واليبال را مثل يك شكست خورده نقد كنيم اما مثل يك ناكام مطلق تخريب نكنيم. به اين تيم، افتخارآفرينيهايش و غرورآفرينيهايش باز هم نياز داريم.
