تراكتور، سپاهان، استقلال و حالا ذوبآهن مجموع تيمهايي هستند كه در چند سال اخير ژنرال آبيها هدايت آنها را برعهده داشته است و اگر امكان آن بود كه وي بتواند سرمربي پرسپوليس هم شود ديگر كارنامهاش در رهبري تيمهاي اول ايران كامل ميشد. امري كه قاطعانه ميتوان گفت كه احتمال تحقق آن اصلاً وجود ندارد اما نكته قابل توجه براي قلعهنويي در آن است كه وي هرگاه به تيم جديدي منتقل شده پشتسرش نتايج و افتخاراتي قرار داشته كه تا چند سال گارانتي او به حساب آمده است اما اكنون در شرايطي سكاندار تيم دوم نصف جهان شده است كه از آخرين افتخار او چند سالي ميگذرد و اين يعني تاريخ گارانتياش به سر رسيده است و براي تمديدش نيازمند حداقل كسب يك جام به همراه مردان اصفهاني است. هرچند اميرخان كارش را خوب بلد است و از قدرت مديريت بالايي برخوردار است نشان به اين نشان كه در بدو ورودش تعداد زيادي از ستارههاي ذوبآهن كه قصد كوچ كردن از اين تيم را داشتند حفظ كرد و در ادامه در حال طراحي برنامههاي خود براي فصل آتي است ولي قطعاً خودش به خوبي دريافته كه دستش تا حد زيادي رو شده است و اگر كماكان بخواهد با همان شيوه و ايده وارد گودال مسابقات شود همچنان نخواهد توانست افتخارات قبلي را تكرار كند. پس لاجرم بايد آخرين برگ خود را با احتياط بسيار بيشتري بازي كند و اينبار در گام اول قبول كند براي دستيابي مجدد به افتخارات گذشتهاش نيازمند بهرهمندي از دستياران و مشاوراني است كه بتوانند قدرت مديريت ذهن او را افزايش داده و در كنارش حرفي براي گفتن داشته باشند. بيشك از مهمترين اصول ماندگاري و تداوم حيات اين است كه انسان همگام با تغييرات محيطي و پيشرفتهاي نرمافزاري و سختافزاري در خود نيز تغييراتي در مسير بهبود و رشد ايجاد كند تا بتواند لااقل در همان سطحي كه بوده است باز هم فعاليت كند؛ كاري كه در همان شهر اصفهان افرادي مثل منصور ابراهيمزاده و رسول كربكندي انجام ندادند و تقريباً از سطح اول فوتبال كنار رفتند البته قطعاً ژنرال خودش حواسش به اين مسائل است اما گفتنش از سوي ما هم ضرري نداشت. انشاءا... ببينيم و تعريف كنيم.