شاه عربستان به خشونت سياسي الجبير دل بسته است. نگاه سعوديها به مصر، آمريكا و انگليس است تا دكترين عادل الجبير را در راستاي اهداف آنها پياده كنند. يكي از ابزارهاي فعلي سعوديها، ورزش و فوتبال است كه در مقابل نفت و دلار حالت ثانويه دارد. فشار بر كشورهايي چون امارات، بحرين، عمان و مصر! كشور قطر از زير اين بار سنگين و غير انساني بيرون آمد و نفرين شده شناخته شد. خواستههاي سعوديها از اين كشورهاي كوچك گاه به يك شوخي ميماند. قابوس بن سعيد، سلطان عمان و خليفه بن زايد آل نهيان، رئيس دولت امارات در يك موقعيت زورگويي سياسي در كنار عربستان قرار دارند. فعلاً فوتبال آسيا به نوعي گرفتار خودخواهيهاي عربستان شده است و بايد تا انتخابات بعدي منتظر باشيم تا اين بلندپروازيهاي عربستان پايان يابد و فوتبال قاره راه خود را برود. در تازهترين رفتار سياسي سعوديها، پرسپوليس بايد در مقابل تيمهاي عربستاني در عمان بازي كند؛ كشوري با 5/2 ميليون نفر جمعيت و ايرانيهاي بسياري كه ريشه اجدادي آنان به خاك ايران برميگردد. عمان هميشه كشوري ميانهرو و همراه با ايران در منطقه بوده است و رفتن بازيهاي باشگاهي ايران به عمان، به زيان تيمهاي ايراني و پرسپوليس نخواهد بود. حالا در ليگ قهرمانان آسيا بعد از 50 سال چالش تازهاي را عربها شكل دادهاند و پرسپوليس بايد در عمان با تيم الاهلي عربستان روبهرو شود؛ تيمي كه مهند بن خالد بن محمد در پشت آن است و يك مربي سوئيسي منضبط به نام كريستيان گروس. الاهلي تا به امروز موفق نشده ليگ قهرمانان آسيا را به دست آورد. آنها دو بار در سالهاي 1985 و 2012 به نايبقهرماني رسيدند. پرسپوليس در بهترين موقعيت تاريخي به مصاف الاهلي ميرود تا شايد طلسم رفتن به فينال بشكند و حتي به قهرماني نزديك شود. بهترين فرصت براي پاسخگويي به خواستههاي غير منطقي عربستان در همين مقطع اتفاق ميافتد و درس اخلاقي و سياسي مناسبي به سعوديها ميدهيم. پرسپوليس امروز اين پتانسيل را دارد تا برتريهاي فوتبال ما را در سطح قاره به عربستان نشان دهد. ما بايد به اين حريفان جنگطلب از روي منطق ورزش و فوتبال درس بدهيم.