به گزارش خبر ورزشی ، حرف پروین یک بحث کلی است؛ هر چند در اینجا خیلی ها واژه های او را به عنوان کنایه ای به سروش رفیعی تعبیر کرده اند.

همان طور که می دانید از انتقال سروش رفیعی به لیگ قطر مبلغی بالغ بر 600 هزار ددلار نصیب این بازیکن می شود. بارها نوشته ایم شاید هر بازیکن دیگری جای سروش بود از این مساله استقبال می کرد و از پرسپولیس می رفت.

در مورد مردانی مانند پروین البته اطمینان داریم که قضیه این جوری نبود؛ یعنی در زمانی که پروین بازی می کرد اگر پیشنهادی فراتر از این پول ها نیز به او می شود،پرسپولیس را تنها نمی گذاشت. 

حساب پروین و چهره های اساطیری فوتبال ما از دیگران جداست اما در دوره ای که ما فوتبال را تعقیب می کردیم شاهد این چیزها بودیم.

در همان دهه 60 که عرق به پیراهن یک بحث جدی محسوب می شد و بازیکنان به خاطر تعصبات خود فوتبال بازی می کردند چهره های زیادی را سراغ داریم که به لیگ های عربی رفتند.

برای این که به اختلافات دامن نزنیم و قلب کسی را درد نیاوریم از هیچ دوست عزیزی نام نمی بریم اما در همان دهه 60 و اوایل 70 بیشتر ستاره های آن دوره از استقلال و پرسپولیس جدا می شدند و به لیگ های قطر و امارات می رفتند. 

یعنی پول حتی در آن دوره هم بر سایر چیزها ارجح بود. پول همواره عنصری تعیین کننده بود؛ حتی برای بازیکنان دهه 60 که پیراهن تیم را به هیچ چیز ترجیح نمی دادند.

اکثر ستاره های زمان ما در لیگ های عربی بازی کردند؛ آن هم در شرایطی که اگر به بهترین بازیکن آن زمان به جای قرارداد، ماشین لباسشویی می دادند از همه چیز راضی بود!

می دانیم شرایط آن زمان با این دوره تفاوت دارد اما باید پذیرفت کمتر بازیکنی است که به پول بیشتر نه بگوید؛

 به خصوص در این دوره و زمانه که بی مایه به شدت فطیر است!