تيمي كه ميتواند حداقل تا 2 جامجهاني بعدي هم آلمان را بيمه كند. شايد همه ما در دوره كودكي يا نوجواني طرفدار برزيل، آرژانتين، ايتاليا و هلند بوديم چون ستارههاي جذابي داشتند و اصلاً فوتبال جذابتر و هجوميتري هم ارائه ميدادند. واقعاً سخت بود كه برزيلِ زيكو، ادر، سوكراتس و... را دوست نداشته باشي و آلمان را بپسندي، سخت بود ايتالياي روبرتو باجو و مالديني و بارهسي را دوست نداشته باشي و فوتبال ماشيني آلمان را دوست داشته باشي اما به هر حال چه در آن سالها و چه در عصر جديد نميشد (و نميشود) ديسيپلين، نظم و قدرت فوتبال آلمان را كتمان كرد. آلماني كه يك زمان با رومنيگه، ماتئوس، برمه، كلينزمن، فولر و ليتبارسكي آقايي ميكرد و حالا با جوانهاي 21 و 23 ساله. آلماني كه با يواخيم لو در خود برزيل 7 گل به ميزبان ميزند و البته قدر اين مربي خوب را هم ميداند. *** ما اگر قرار بود از آلمانها درس بگيريم، 44 سال پشت دروازههاي المپيك و 41 سال در حسرت قهرماني جام ملتها نميمانديم. اگر قرار به درس گرفتن بود 13 تيم از 16 تيم ليگي با بدهيهاي ميلياردي دوباره در ليگ جديد شركت نميكردند. شما نگاه كنيد كه آيا در بايرنمونيخ، دورتموند و لوركوزن هم با بازيكنان 34 ساله قرارداد 3 ساله ميبندند؟ اگر ميبندند پس آنها از ما درس گرفتهاند اما اگر اين كار را نميكنند و قراردادهاي بلندمدت مال جوانهاي 20 تا 23 ساله است، حداقل لطف كنيم و كيروش را به خاطر ميدان دادن به آزمون و عزتاللهي و جهانبخش و... به رگبار فحش نبنديم.
۰
زمان مطالعه: ۱ دقیقه
درسهايي كه از فوتبال آلمان نميگيريم * 48 ساعت بعد از قهرماني تيم زير 21 سالههاي آلمان در اروپا، تيم زير 23 سالههاي اين تيم هم قهرمان جام كنفدراسيونها شد.