به گزارش خبرورزشی، اين روزها درگير مصدوميت است و با همين مصدوميت هم كارش را در ويمبلدون شروع كرده؛ جايي كه مدافع عنوان قهرماني است و بايد با رقباي سرسختي براي رسيدن به جام قهرماني مبارزه كند. اندي با اين حال به غير از تنيس 2 عشق ورزشي ديگر هم داشت و دارد: اولي بوكس است كه تا پاي بوكسور حرفهاي شدن هم پيش رفت و ديگري هم فوتبال است؛ جايي كه حالا به هواداري اين رشته بسنده كرده و گهگاه مثل يك بازيكن آماتور پا به توپ هم ميشود. ماري پيش از شروع بازيهايش در ويمبلدون صحبتهايي با «مجله اكيپ» تحت عنوان «بوكس، فوتبال و من» داشته كه بخشي از آن را در زير ميخوانيد. او ديروز اولين بازياش را در ويمبلدون انجام داد.

14 سالگي و شوك بوكس

صحبت از بوكس كه ميشود اندي ماري خيلي راحت حرف ميزند: «خيلي نزديك بود بوكسور شوم. عاشقش بودم، ترسناك بود ولي... نميدانم، كلمهاي براي توصيف كردنش پيدا نميكنم. بعد از اينكه با اين رشته ورزشي آشنا شدم ديگر هرگز آن را ترك نكردم». اين تنيسباز اسكاتلندي 14 ساله بود كه در گلاسكو اولين مسابقات بوكس حرفهاي را از نزديك لمس كرد. خون روي بدن بوكسورها جاري شده بود و او آنهايي كه ناكاوت ميشدند را مثل يك زامبي ميديد؛ همان اتفاقات، شوك بدي به اندي ماري داد و فهميد رقابت در اين رشته كار هركس نيست. هرچند خودش ميگويد در آن زمان آمادگياش را داشت تا تمرينات سخت اين رشته را پيگيري كند و مهياي يك رقابت بزرگ شود. با چند بوكسور سرشناس بريتانيايي مثل اميرخان و ديوي هي هم آشنا شد ولي در نهايت بيخيال رقابت حرفهاي در اين رشته شد. اندي با اين حال هنوز هم ورزشكاران بوكس را تحسين ميكند: «رشته فوقالعاده سختي است. شجاعت ميخواهد، آمادگي بدني فوقالعادهاي نياز دارد، بايد قدرت داشت، تجربه كسب كرد و تحمل درد را هم داشت... واقعاً بايد از نزديك با اين رشته سر و كار داشته باشي تا بفهمي چه اندازه ميتواند درد داشته باشد. بوكسورها ورزشكاران باورنكردنياي هستند.»

ارادت به محمدعلي

بوكسوري سرسخت، متخصص در ضدحملات و البته كسي كه هميشه تماشايي مبارزه نميكند. فلويد ميودر، يكي از بوكسورهاي مورد علاقه اندي ماري است؛ البته عجيب هم نيست چون اين 2 وجه اشتراكي در استايل و شيوه مبارزه با رقيب دارند. با اين حال جايگاه محمدعلي براي اندي ماري ويژه است. ماري همه چيز محمدعلي را دوست دارد؛ عملكردش در رينگ مسابقه، رفتارش خارج از رينگ و قدرت كلامياش در سخنرانيها. وقتي ماري در ابتداي راه تنيس بوده هميشه عادت داشته بعضي از سخنان محمدعلي را گوش كند: «وقتي متوجه ميشويد از كجا آمده و به چه چيزي تبديل شده است ديگر كاري به غير از احترام گذاشتن به محمدعلي، از دستتان برنميآيد. او فوقالعاده است. كسي است كه هميشه ميخواستهام به ديدارش بروم.»

لرزيدن زمان تماشاي بوكس

29 آوريل بود كه آنتوني جاشوا و ولاديمير كليچكو در ورزشگاه ومبلي مقابل 90 هزار تماشاگر با هم رودررو شدند؛ اندي ماري اما به ورزشگاه نرفت و در خانهاش از تلويزيون مسابقه را ديد: «اصلاً حس خوبي نداشتم و بدنم به لرزه افتاده بود. 45 ثانيه اول را نگاه نكردم و بعد از اتاق زدم بيرون. طاقت نياوردم، دوباره برگشتم و بقيه مسابقه را ديدم...» شماره يك تنيس دنيا حالا با خنده از آن روز حرف ميزند: «متنفرم از اينكه ببينم آنهايي كه ميشناسم رنج ميكشند. خب من اين فرصت را داشتم كه با هر 2 بوكسور آشنا شوم و واقعاً ديدن مسابقهشان مضطربم ميكرد.» اندي ماري از عجيبترين نتيجهاي كه در بوكس رقم خورده هم صحبت ميكند: «ناكاوت شدن ماني پاكيائو مقابل خوان مانول ماركز در سال 2012؛ به ندرت پيش ميآيد ببيني يكي از بهترين بوكسورهاي تاريخ با چنين خشونتي ناكاوت شود.»

وجه اشتراك بوكس با تنيس

اندي ماري ميگويد بيدليل نيست جذب بوكس شده چون اين 2 ورزش نقطه اشتراك زيادي با هم دارند: «نقطه اشتراكها كه زياد است. علاوه بر اينكه هر 2 ورزش انفرادي هستند، هر 2 هم روي نقاط ضعف حريف برنامهريزي ميكنند. ضمن اينكه بايد بلد باشي با برنامههاي رقيب، حركاتش و تغييراتي كه در بازياش به وجود ميآورد خودت را وفق دهي.»

بهترين فوتباليست تاريخ: فرانك سوزه!

پله؟ مارادونا؟ كرويف؟ نه، به نظر اندي ماري بهترين بازيكن تاريخ كسي نيست به غير از... فرانك سوزه. خودش هم ميخندد و ميگويد: «اوووه، بله! به هر حال او يكي از بهترين بازيكنان تاريخ باشگاه مورد علاقهام است. در آن زمان همه هواداران عاشقش بودند و بقيه تيمها ميخواستند او را از چنگ ما دربياورند.» بين سالهاي 1999 تا 2001، فرانك سوزه فرانسوي بازيهاي درخشاني را در تيم اسكاتلندي هيبرنيان انجام ميداد و با گلها و پاسهايي كه از فاصله 30 متري ميزد و ميداد، حسابي سر زبانها افتاده بود. از آنجا كه پدربزرگ اندي ماري يعني روي ارسكين هم ابتداي دهه 50 پيراهن اين باشگاه را پوشيده بود علاقه او به اين تيم خانوادگي است. البته استعداد فوتبالي پدربزرگ به نوه هم منتقل شده و حتي در زمان نوجواني، اندي ماري توسط مربيان گلاسكو رنجرز براي حضور در تيم مدرسه فوتبال اين باشگاه فراخوانده شد ولي از آنجا كه اندي به آينده تنيسش بيشتر خوشبين بود آن دعوت به سرانجام نرسيد. اين روزها اندي ديگر چندان بازيهاي تيم مورد علاقهاش در اسكاتلند را دنبال نميكند: «از زماني كه سوزه رفت، شرايط ديگر براي باشگاه خوب پيش نرفت. البته من هنوز هم خاطرات زيبايي از او دارم.»

هوادار آرسنال شدن

اندي بعدها كه وارد دنياي تنيس حرفهاي شد نميتوانست هيچ مسابقهاي از هيبرنيان را ببيند؛ هيچ هتل و يا شبكه تلويزيوني در دنيا پيدا نميشد براي او مسابقات تيم محبوبش را پخش كند. اينطور شد كه پاي يك عشق جديد در زندگي فوتبالي ماري به ميان كشيده شد. فصل 2004-2003 كه آرسنال بدون شكست فاتح ليگ برتر انگليس شد كافي بود تا اندي ماري تبديل به يكي از هواداران پروپاقرص اين باشگاه شود. سال گذشته او با روبر پيرس ديدار كرد و از او به عنوان يكي از بازيكنان منتخب تاريخ باشگاه آرسنال نام برد. البته توني آدامز، تيري آنري، دنيس برگكمپ و پاتريك ويرا هم در اين فهرست حضور داشتند. مرد شماره يك تنيس دنيا در زمستان هم تصويري در توئيتر منتشر كرد كه پيراهن الكسيس سانچس در آرسنال را به تن كرده است. ماري با اين وجود ترجيح ميدهد با احتياط درباره آرسن ونگر، سرمربي تيم محبوبش، حرف بزند: «او تحت هر شرايطي يك مربي بزرگ باقي ميماند. اين موضوع كه عمر مربيگري ونگر در آرسنال تمام شده يا نه، به تصميم هواداران بستگي دارد. به هر حال او كه فعلاً 2 سال ديگر هم قرارداداش را تمديد كرده است.»

مسي مثل فدرر است

در 15 سالگي اندي ماري تصميم ميگيرد به بارسلونا برود تا در عرصه تنيس پيشرفت بيشتري كند. او در آنجا با مربياي مشغول به كار ميشود كه «مازوخيست» بوده! يعني طرفدار دوآتشه رئالمادريد بود ولي آبونه نوكمپ بود و همه بازيهاي بارسلونا را از نزديك ميديد، با اين تفاوت كه روي هر گلي كه بارسا ميزد حرص ميخورد. اندي ميگويد: «بارسا در آن زمان در هر بازي گلهاي زيادي ميزد و به همين خاطر اعصاب اين مربيام هميشه خراب بود. آن زمان بارسا ستارههاي تهاجمي مثل رونالدينيو، دكو، اينيستا و ستارههاي ديگري هم داشت.» با اين حال اندي ماري اين روزها هنوز هم نيمچه تعصب كاتالونيايي دارد. اگرچه او كريس رونالدو را تحسين ميكند ولي بازيكن مورد علاقهاش ليونل مسي است: «عاشق شيوه بازي مسي هستم. او راجر فدرر فوتبال است. فدرر را همه علاقهمندان به تنيس تحسين ميكنند چون آنقدر تنيس را ساده و راحت بازي ميكند كه اين تصور به وجود ميآيد هيچ كار سختي نميكند. درست مثل ليونل مسي.»