به گزارش خبرورزشی، در این تورنمنت شركت كرده است. نه اینكه ما در فوتبالمان اسطوره نداشته باشیم، نه اصلاً چنین چیزی نیست. متأسفانه آن چیزی كه ما در فوتبالمان نداریم، قدرت برقراری ارتباط با مجامع بینالمللی است. این ضعف از همان زمان كه تكستارههای بینالمللی در فوتبال اروپا داشتیم، وجود داشت و این روزها كه تعداد لژیونرهایمان در تیمهای معتبر كاهش معناداری پیدا كرده، این ضعف شدت بیشتری پیدا كرده است. چین كجای فوتبال آسیاست كه وقتی كرهجنوبی و ژاپن بنابه دلایل غیرورزشی حاضر به شركت در جام جهانی اسطورهها نمیشوند، برگزاركنندگان این تورنمنت سراغش میروند؟ چین كدام ستاره یا اسطوره را در فوتبال دنیا دارد كه باید نماینده آسیا در جام جهانی اسطورهها باشد؟
فقط اندكی رابطه و آشنایی با قواعد بینالمللی میتوانست زمینهساز حضور تیم منتخبی از پیشكسوتان فوتبال ایران در جام جهانی اسطورهها باشد. شاید در نگاه اول برگزاری یك تورنمنت 12 جانبه با حضور پیشكسوتان در سالنهایی كه گنجایش بازی 6 مقابل 6 را دارد، چندان مهم به نظر نرسد اما درست در همین رویدادها است كه ما میتوانیم به ستارههای بازنشسته خود شخصیت بدهیم و آنها را در سطح دنیا همچنان مطرح نگه داریم. انصافاً شما دلتان نمیسوزد از اینكه چینیهای ناشناس مقابل پویول، جرارد، ریوالدو و... بازی میكنند آن وقت علی دایی، خداداد عزیزی، علی كریمی، كریم باقری، فرهاد مجیدی و ستارههای فوتبال ما باید دور از تمام مناسبات بینالمللی باشند؟