رسانهاي كه تا همين چند روز پيش عكس پاي حنيف عمرانزاده و دست سردار آزمون و گردن اشكان دژاگه را برجسته ميكرد و به فدراسيون فوتبال، سازمان ليگ، كميته اخلاق، كميته انضباطي و حتي حراست وزارت ورزش خط ميداد كه اين فوتباليستها بايد به خاطر تتوي دست و پا و گردن از فوتبال كردن محروم شوند، حالا عكسهاي خوانندهاي را منتشر ميكند كه بدون دروغ بيلبورد متحرك خالكوبي است.
البته نه ايراد گرفتن از تتوي اين خواننده كه تا ديروز از نگاه همين رسانهها «جيز» و «عاق والدين» و «شيطانپرست» بود و حالا فعال نمونه مجازي خوانده ميشود، در حيطه وظايف ماست و نه دفاع كردن از فوتباليستهايي كه تتو كردن دست و پايشان مورد تأييد ما نيست، اما پرسش اينجاست كه آيا تتو كردن هم خودي و غيرخودي دارد؟ يعني اگر با ما بود، در اردوگاه ما بود و همراستاي ما بود، حق دارد هر كاري دلش خواست انجام بدهد و اگر در اردوگاه ما نبود، بايد بابت كوچكترين اشتباهي رسوا شود؟ اين مرزبندي خودي و غيرخودي چه وقت تمام ميشود؟
