نوع بركناري ژوزه هم باز دست اين مردم نبود. سرمربي پرتغالي پرسپوليس زرنگتر از اين حرفها بود كه با يك بفرماي ساده جا خالي بدهد؛ ژوزه ميدانست قراردادي كه فسخ نشده- آن هم با اين مبلغ هنگفت- چه آخر و عاقبتي براي پرسپوليس خواهد داشت. اكنون كه تيم حقوقي پرسپوليس اعتراف كرده در پرونده ژوزه، باشگاه پرسپوليس بايد غرامت سنگيني بدهد به جاي اينكه مسئولان وقت و مسببان اين اتفاق تلخ را سؤالپيچ كنيم از مردم تقاضاي اعانه داريم؟
به مردم چه مربوط است اين ماجراها؟ اين مدلي مگر ميشود باشگاهداري كرد؟
مردم بايد كمك كنند كه پول رفتوآمد به ورزشگاه و يك ساندويچ كالباس داغان را ندارند يا افرادي كه دستشان به دهانشان ميرسد؟
بازيكنان چطور؟ آيا حاضرند درصدي از قراردادهايشان براي پرونده ژوزه كسر شود؟ تازه به بازيكنان هم اين چيزها مربوط نيست.
آنهايي بايد تاوان اين پرونده كذايي را بپردازند كه ژوزه را آوردند و بيتوافق با او اين مربي را رد كردند؛ امروز درخواست اعانه از هواداران پرسپوليس چه معنايي دارد؟
هواداران البته هرگز تيم خود را تنها نميگذارند. دفعه قبل هم كه از آنها كمك خواستيد در حد توان اين كار را انجام دادند اما تقاضاي دوباره و صد باره از اين مردم كه خود هزار درد و مصيبت دارند قشنگ نيست!
هواداري كه حتي براي فرياد زدن در ورزشگاه هزينه ميكند و از تيمش هيچ چيز به جز عشق و احترام نميخواهد حقش اين نيست كه تاوان نابلدي ديگران را بدهد!
