اين از حكم ادب... اما انصاف حكم ديگري دارد؛ انصاف حكم ميكند به مناسبت روز خبرنگار، از دوستاني بگوييم كه در رسانههاي نوشتاري پابهپاي خبرنگاران و عكاسان زحمت ميكشند اما ديده نميشوند و اگر ما جماعت نويسنده، لااقل يك روز در سال را داريم كه عدهاي يادمان باشند، اين دوستان سالي دوازده ماه كسي به يادشان نيست!
دوستاني كه در واحدهاي فني روزنامهها مشغول به خدمت هستند و نه اسمي از آنها پاي مطالب ميآيد و نه عكسي از آنها ديده ميشود. دوستان خوبمان در تايپ، تصحيح، نمونهخواني، صفحهآرايي، اديت و آرشيو عكس، لجستيك، پشتيباني، خدمات، نگهباني، حمل و نقل، واحدهاي اداري، مالي، انفورماتيك، روابط عمومي، نظارت چاپ، توزيع و... و... و... كه چه در خبرورزشي و چه در تمام روزنامههاي كشور حضوري فعال دارند و پابهپاي خبرنگاران، عكاسان، نويسندگان و سردبيران و مديران مسئول ميدوند و زحمت ميكشند ولي نه تنها خبرنگار به حساب نميآيند كه هنوز خودشان هم نميدانند بالاخره كارگر هستند يا كارمند؟!
اين دوستان مثل همان عوامل پشت صحنه فيلمهايي هستند كه ما فقط روي پرده، ستارههايش را ميبينيم. ترجيح ميدهم اگر تبريكي هست و خسته نباشيدي، اين تبريك و خسته نباشيد را از طرف تحريريه روزنامه خبرورزشي به مردان پشت صحنه روزنامهها بگويم. واقعاً خسته نباشيد...
