اول... برانكو براي هر پست شرح وظايفي در نظر گرفته. بازيكن آن پست با اين وظايف آشنا شده. پس، وقتي تعويضي انجام ميشود، شرح وظايف بازيكن تغيير نميكند. به عبارت ديگر، تنها يك بازيكن تازهنفس جاي بازيكن قبلي را ميگيرد با همان شرح وظايف. البته بازيكن آزاد است خلاق باشد ولي خلاقيت او نبايد وظايفش را تحتالشعاع قرار بدهد.

 و بعد... برانكو از روز اولي كه به پرسپوليس آمد، مايل بود 2 مهاجم در تركيب تيمش بگذارد و يك هافبك دفاعي. اوايل ابزارش را نداشت اما حالا توانسته به آنچه در ذهنش بوده، برسد. بله، پرسپوليس 1-3-2-4 بازي ميكند و با اين سيستم همه را از پيشرو برميدارد. حالا متوجه ميشويم دليل اين همه اصرار برانكو به استفاده از اين روش چيست. تيمي توانسته اين سيستم را از كار بيندازد؟ ما كه چيزي نديديم.

ديگر... برانكو براي پرسپوليس اهداف اصلي تعيين كرده و اين اهداف در اكثر مسابقات يكي هستند و دچار تغيير نميشوند. همه بازيكنان ميدانند سرمربي چه ميخواهد و در نتيجه تيم ميداند خواسته سرمربي چيست. در همه بازيها نيز اهداف اصلي يكياند و حالا ديگر تبديل به اصول تيمي پرسپوليس شدهاند.

آخر... در كنار اين موارد فني و تاكتيكي، برانكو طرز رفتار با بازيكنانش را ميداند. به ياد بياوريد در جريان مناقشه مالي بازيكنان و باشگاه او چطور طرف بازيكنانش را گرفت. اين بازيكنان با جان و دل برايش بازي ميكنند و شكل جالب ماجرا اين است كه ميگويند كه ديگر به مسائل مالي و پول هم كاري ندارند. آنها دنبال قهرمانياند!