ورود سيگار را به ورزشگاهها ممنوع ميكنند ناگهان يك نخ سيگار 100 توماني 5 هزار تومان ميشود! خلاصه هر كاري ميكنند و هر تصميمي كه ميگيرند سودش به جيب دلالها ميرود و حالش را از آنها ميبرند. دليل اين مسئله هم ساختار بيمار در و كنار آن تصميمات سر تا پا غلط است.

يك روز گفتند سقف قرارداد 300 ميليون است كه چون تصميم بسيار عجيب و فكر نشدهاي بود همان سقف شد كف و بازيكنان 50 ميليوني هم گفتند تا 300 ميليون نگيريم بازي نميكنيم! روز ديگر بازهم بدون مطالعه و كار كارشناسي برخلاف تمام دنيا گفتند گلر خارجي نيايد كه بازهم عروسي دلالها شد و آنها گلرهايشان را چند برابر قيمت قالب كردند. حالا هم دوباره به اسم سيگار بساط عيش و نوش دلالها و واسطهها را فراهم كردهاند و هيچ بعيد نيست تصميمات اينچنيني كماكان ادامه داشته باشد.

مسئله اينجاست كه ما اول يك كاري را انجام ميدهيم و بعد روي آن فكر ميكنيم! در حالي كه در تمام دنيا اول فكر ميكنند و بعد تصميم ميگيرند. ما اينجا اول با بازيكن قرارداد چند صد هزار دلاري ميبنديم و بعد معلوم ميشود كه طرف رباط صليبي پاره كرده و نميتواند بازي كند. فلان مدير سياسي كه تا پارسال نميدانست فوتبال را با پا بازي ميكنند گلر ذخيره تيم شهرستاني را كه قراردادش 200 ميليون بود آورده، 850 ميليون قرارداد بسته و تازه با او عكس قدي هم ميگيرد. بعد هم كه همين را بنويسي يا شكايت ميكند يا زنگ ميزند به مدير روزنامه كه آهاي! اونجا يك جرياني عليه من مشغول فعاليت است!