به گزارش خبرورزشی، علیرضا منصوریان میدانست زمین چمن ورزشگاه تختی در قیاس با زمین آزادی خراب است و این نکته را قبل از بازی هم گفته بود اما با وجود این دانایی و آگاهی به بازی روی زمین و چرخش توپ در محدودههای مختلف اصرار داشت، آن هم در شرایطی که استقلال در ترکیب خود از سه بازیکن توپ رسان سود میبرد و میتوانست با پخش و پراکنده کردن داریوش شجاعیان، سرور جپاروف و مجتبی جباری در مناطق مختلف زمین به ارسال توپهای سالم برای بیت سعید و شهباززاده (قربانی) و در ادامه قائدی رو بیاورد اما منصوریان به جای این کار جباری را به مهرههای تهاجمیاش نزدیک کرد و شجاعیان و جپاروف را هم به نوبت به آستانه محوطه جریمه حریف فرستاد و با آزاد کردن مهرههای کناریاش به سانتر از جناحین رو آورد، آن هم در حالی که یک دروازهبان قد بلند و دراز دست درون دروازه سایپا ایستاده بود و توپهای ارسالی از جناحین را مهار، قطع یا دفع میکرد.
تله منصوریان برای سایپا این بود که جریان بازی را پشت محوطه جریمه حریف متمرکز کند و با یک پاس کوتاه عرضی، به مدافعان کناری پیش تاخته خود توپ برساند تا آنها با سانترهای خود موقعیت ناگهانی بسازند اما خودش در همان تله گیر افتاد چون این حربه، چیزی نبود که مقابل اخباری که هم قد بلند است و هم ترسی از خروج ندارد، جواب بدهد.
تیمی که سه بازیکن بازیساز و توپ رسان در زمین دارد، میتواند به جای بازی روی زمین، با توپهای بلند و سالم، هافبکهای حریف را از جریان بازی خارج و مهرههای تاکتیکی خودش را حوالی محوطه جریمه حریف صاحب توپ کند. دقیقا همان کاری که منصوریان نکرد.
