۰
دوشنبه ۳۰ مرداد ۱۳۹۶ - ۱۱:۰۵
۰ |
۰
زمان مطالعه: ۱ دقیقه

فوتبال ما به مربی سوزی و شاید بهتر است این طور اذعان کنیم ستاره سوزی عادت دارد. فوتبال ما خیلی زود از پس انداز خرج می کند. علی دایی را خیلی زود کردیم سرمربی تیم ملی و خیلی زود رای به برکناری اش دادیم در حالی که اگر علی دایی به موقع سرمربی تیم ملی می شد شاید حالا حالا سرمربی تیم ملی بود و نیازی نبود سالی چند میلیون دلار به مربی خارجی بدهیم، چند میلیون دلاری که اگر صرف زیر ساخت ها می شد الان تیم ملی به جای یک دو زمین تمرین نا مسطح و پر از شن چندین زمین تمرین خوب داشت.

منصوریان سوزی نکنید

علی دایی را روزی سرمربی تیم ملی کردیم که نمی دانست برای موفقیت باید چند دستیار خوب بکار بگیرد نه اریش روته مولر پا به سن گذاشته ای که مدرس است نه مربی و نه مربی جوانی چون هومن افاضلی که با همه ی دانش فنی اش در آن برهه از زمان کم تجربه بود. 
بلای علی دایی را پیش تر بر سر امیر قلعه نویی هم آوردیم. پرافتخارترین مربی لیگ برتر فقط با یک باخت در ضربه ی پنالتی از تیم ملی کنار گذاشته شد. شاید برای همیشه. امیر قلعه نویی هم زود شد سرمربی تیم ملی چرا که از استقلال فارغ نشده بود. هم استقلال را داشت و هم تیم ملی را. شاید اگر امروز امیر قلعه نویی سرمربی تیم ملی می شد خیلی بهتر رفتار می کرد. 
از این مثال هم باز هم می شود زد. یحیی گل محمدی در پرسپولیس. 
اما اینروزها صحبت از بازی بد استقلال است با علیرضا منصوریان و برکناری این مربی جوان. همه هوار شده اند به سر او. تعداد کارشناسان هم الا ماشاالله زیاد شده. کمتر کسی هم معنی نقد را می داند. نقد یعنی بیان معایب در کنار اشاره به محاسن وگرنه معنی تخریب می دهد. شاید هم خیلی غیر طبیعی نیست وقتی همه فقط انتقاد می کنند علیرضا منصوریان گاهی پاسخ هایی دهد که منطقی به نظر نرسد. 
استقلال تو این چهار هفته خوب نبوده. کسی هم هست این را رد کند؟ اما چهار هفته بد بازی کردن دلیل قانع کننده ای است برای اینکه به این نتیجه برسیم که علیرضا منصوریان مربی بدی است؟ استقلال دستخوش تغییرات شده. در خیلی از پست ها. بازیکنان باتجربه با بازیکنان جوان تلفیق شده اند و طبیعی است این تیم برای رسیدن به هارمونی و هماهنگی لازم نیاز به پشت سر گذاشتن چند بازی و زمان داشته باشد. علیرضا منصوریان که جای خود دارد، حتی فرگوسن هم نمی تواند روی تابلو تجربه را درس دهد. قدیمی ها می گفتند تجربه بی رحم ترین آموزگار دنیاست. ابتدا مزد می گیرد و بعد درس می دهد. امتیازات از دست رفته استقلال در چهار هفته ابتدایی مزد درسی بوده که علیرضا منصوریان و شاگردانش گرفتند. 
علیرضا منصوریان می گوید استقلال مدعی قهرمانی است. مجتبی جباری بر این باور است که استقلال به زودی ارایه گر بازی های خوبی خواهد بود و امتیازات را درو خواهد کرد. چرا نباید این حرف ها قابل باور باشد؟ چرا فقط فکر می کنیم آن چیز که در ذهن ما است درست است؟ حتی اگر در عالم واقع هم این طور باشد باید به علیرضا منصوریان فرصت بدهیم تا حرف مان به او اثبات شود. 
فقط چهار هفته کافی است تا به عیار یک مربی پی ببریم؟ اگر این زمان - زمان مناسبی برای شناختن باشد خیلی از مربیان فنا می شوند. 
تا دیروز خیلی ها می گفتند مهدی تارتار مربی خوبی نیست . مربی دفاعی است اما امروز می بینیم تیم پارس جنوبی جم با هدایت این مربی به لیگ برتر آمده و تیمش با ده گل زده بهترین تیم تهاجمی بازی ها است. پس باید به مربیان برای القای تفکراتش زمان داد. هیچ تیمی منتظر نمی ماند که استقلال و پرسپولیس به راحتی بیایند امتیاز بگیرند. همه تیم ها در برابر استقلال و پرسپولیس بهترین بازی فصل خود را به نمایش می گذارند و کار برای هر دو تیم سخت شده است. 
باید به علیرضا منصوریان فرصت داد. نباید منصوریان سوزی کرد. اگر نیت دلسوزی برای استقلال است باید به سرمربی تیم راهکار ارایه داد. شاید خیلی از دیدگاه های امروز همان طور که گفته شد در مورد علیرضا منصوریان صادق باشد اما باید صبر کرد و دستاورد و نتیجه کار را دید. شاید آن روز علیرضا منصوریان هم دیدگاه منتقدین در مورد خودش را تکرار کند.

وب‌گردی و دیدنی‌های ورزش

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

پربازدید امروز

آخرین خبرها

منهای ورزش

بازرگانی