به گزارش خبرورزشی، شكايت شايد واژهاي صحيح نباشد چراكه بازيكنان طلبكار ايراني مجاز به شكايت از باشگاه ايراني به كنفدراسيون فوتبال آسيا نيستند.

نخستين جرقهاي كه در اين ارتباط زده شد توسط آندرانيك تيموريان و كاوه رضايي بود. اين بازيكنان مشاوراني داشتند كه آنها را راهنمايي كردند؛ به اين ترتيب كه كنفدراسيون فوتبال را بابت مطالبات سنگين خود طي نامههايي مطلع كنند.

وقتي نامه بازيكنان همراه مدارك و مستندات آنها به AFC ارسال شد كنفدراسيون به باشگاه استقلال اخطار داد ظرف مدت معيني بايد با اين طلبكاران تسويهحساب كند.

پس مسئله شكايت بازيكنان به كنفدراسيون نيست. بلكه آنها مستندات خود را به همراه نامهاي به آدرس ايميل AFC ارسال ميكنند.

در آخرين نامه ارسالي از سوي بازيكنان استقلال اما اين آرش برهاني است كه بابت مطالبات يك و نيم ميلياردي خود AFC را در جريان كار قرار داده است.

استقلال روز به روز دچار بحران بدهي به بازيكنان طلبكار ميشود و در اين سالها متأسفانه كسي نخواسته در رابطه با اين بدهيها با طلبكاران تسويهحساب كند.

تسويه به معناي پرداخت تمام اين پولها نيست. بلكه باشگاه اگر صاحب مديران هزينه نبود (نه فقط اين مديران، بلكه همه آنهايي كه در اين سالها مديرعامل استقلال بودهاند). مديران باشگاه در تمام اين سالها استقلال را مثل خانههاي دانشجويي و مجردي اداره كردهاند؛ ظاهر را تميز نگه داشته و آشغالها را زير فرش قايم كردهاند.

آنچه از چهره باشگاه استقلال مثل يك غبار در حال فرو ريختن است ميتواند همين مطالبات سنگين بازيكنان و نامههاي پياپي به كنفدراسيون فوتبال آسيا باشد.

هر قدر ما اهمال كرديم و دچار پديده مماشات شديم خارجيها اهل كوتاه آمدن نيستند. حالا براي AFC مسجل شده باشگاههاي ايراني بدهكار و پر مشكل هستند و از نظر اقتصادي جزو شركتهاي ورشكسته محسوب ميشوند.

بازيكنان هم بيگمان دوست نداشتند از طريق كنفدراسيون به حق و حقوقشان برسند اما وقتي شكايتهاي آنها به كميته انضباطي بياثر است چه كنند؟ شما چه راهكاري به آنها پيشنهاد ميكنيد؟

آقاي تاج توصيه ميكند بازیکنان دست از نامهنگاري با مراجع بينالمللي بردارند اما واقعيت اين است كه بيتعهديها در فوتبال ايران به اوج خود رسيده و ديگر نميشود با اين باشگاههاي ورشكسته اقتصادي و كم درآمد به اين راه پرمخاطره در فوتبال آسيا ادامه داد...