۱- جلسه تشکیل شد و زلزلهای هم رخ نداد! هیئتمدیره تصمیم گرفت و به کادر فنی قوت قلب بیشتری بخشید! منصوریان حالا بار فشار اعتماد سرشار و باور و قبول بیشتر هیئتمدیره را روی دوش دارد!
زعمای استقلال با درکی درست و ارزیابی منطقی، اوضاع را بد تشخیص ندادند! مدیران ارشد استقلال به کارنامه علیرضا منصوریان و به روند حرکتی او، نمره قبولی دادند!
استقلال اگر نتیجه خوبی نگرفته، اما دورنمای خوبی را به تصویر کشیده است! استقلال اگر روزهای اول تا چهارم را دورتر از انتظار و کمتر از حد توقع سپری کرده ولی در همین بازیهای چهارگانه آینده به مراتب بهتری را نوید داده است!
استقلال با منصوریان تجدید میثاق کرد و نشان داد در رفاقت و همکاری کم نمیآورد!
۲- حرفهای منصوریان در جمع فوتبالنویسان نشان دارد از اینکه او هم به دشواریهای فزاینده کارش واقف است و هم اعتماد به نفس لازمی دارد که باید تبدیل شود به خودباوری کامل و صددرصد، در همه زمینهها!
در عین حال، منصوریان باید در خلوت خودش اول منتقد و بیرحمترین منتقد بازیهای خوب و بد استقلال باشد! مشکلپسندی او، حالا که برای چندمین بار موفق به اخذ رأی اعتماد مدیران استقلال شده، باید به اوج برسد! توقعات فنی و انتظارات منصوریان، الان که امضای هیئتمدیره را در دست دارد، باید حداکثری باشد!
هرکس خوب نباشد، جایش در تیم ۱۱ نفره نباشد! این قولی است که منصوریان داده! و این حجتی است که دیر- اما نه هنوز خیلی دیر- با مردانش تمام میکند! منصوریان وعدهای با این «شرطش» میدهد! او راه را بر تنبلی، ندویی، ایستایی و فرار از مبارزه میبندد! آیا درسهای عملی از بازی با سایپا کار خود را کرده است؟ آیا تیم منصوریان هم مثل تیم علی دایی، جنگجو و جنگنده و سختگیر و سختکوش خواهد شد؟
۳- پدیده در این میان چه نقشی بر عهده خواهد گرفت؟ پل پیروزی خواهد شد یا خود را پیروز خواهد کرد؟ مهر تأییدی خواهد زد به تصمیم استقلال که برای کادر فنیاش فرصتی قائل شده از نو، یا استفاده میکند از بلبشویی که خودش هم در پیدایش آنها نقش بازی خواهد کرد؟
منصوریان از فردا «چه برمیدارد؟» او برای پدیده، کدام نقش نهایی را قائل است؟ تیمی که ۴ گل به سپاهان زد، یا تیمی که در 3 بازی دیگرش، فقط ۲ امتیاز گرفت؟!
پدیده انگار نقش محلل را بهتر بازی میکند! باید دید منصوریان، در چه قالبی فرو میرود و از کدام مردانش- باتجربهها یا جوانها، شوتزنها یا دریبلزنها، ارسالگرها یا نفوذکنندههای پابهتوپ- بیشتر و بهتر استفاده میکند!
دوباره داریم میرسیم به یک دوراهی کذایی! دوباره منصوریان را میبریم به آنجا که باید انتخاب کند! یا این را و یا آن را. گویا که حق تلفیق و هنر ترکیب وجود ندارد!
۴- منصوریان، از سرمایههای انسانی فوتبال ایرانی است! چه بخواهیم و چه نخواهیم او هست و از جمله خوبان و بزرگان این هنر است! با او کنار بیاییم! عصای دستش باشیم- حتی اگر او خود نخواهد-.
نخبهپروری را ضد ارزش ندانیم! نخبهکشی را، هنر و کاری بایسته نپنداریم! در عالم بازی و بازیگری هم او را- علیرضا منصوریان را- به اوجی که میتوانست بگیرد، نرساندیم! در کسوت مربیگری، کاری کنیم که تکیه زند بر جای بزرگان! اسباب بزرگیاش را فراهم آوریم.
او در گفتههای توأم با غرور و عزت نفسش، دست طلب دراز کرده، دست او را پس نزنیم! پروسه ساخته شدن یک مربی صاحب حرف (امروز صاحب حرف و فردا صاحب سبک) را عقیم و خراب نکنیم!
بس است هر چه تا امروز با استعدادهای خاص خود (علی پروین، ناصر حجازی، کریمی، کاظمی، قلعهنویی، جلالی، فرشاد پیوس، دایی، یحیی، ویسی، حسینی، مدیرروستا و نیز مهدویکیا) کردهایم! راه را بر نسل نو باز کنیم! هنوز برانکو، با فاصله زیاد اول است! هنوز وینگو، حرفهای تازهای دارد!
