كار اصلي رسانه پرداختن و نگاشتن له يا عليه كسي نيست و من هم قصد ندارم از منصوريان دفاع كنم و يا منتقدانش را زير سؤال ببرم بلكه تكليف ما در رسانه تلاش در جهت نقد، اصلاح و بهبود رفتارها و فرآيندهاست. سرمربي اين روزهاي آبيهاي پايتخت يكي از باسابقهترين مليپوشان سابق اين تيم است كه سابقه حضور در اروپا را نيز دارد. اگر به او كمك نشود تا در استقلال شخصيت واقعي يك سرمربي ششدانگ را كسب نمايد به چه كسي بايد كمك شود؟ اينكه در سالهاي اخير تنها يك مربي به نام امير قلعهنويي توانسته افتخارات استقلال را به نام خود رقم بزند دليلش اين است كه آقايان خودشان به يكديگر اجازه رشد كردن و پيشرفت را نميدهند. نميخواهم بگويم اين جمله منصوريان كه ميگويد آنها با سن من مشكل دارند (بخوانيد حسودي ميكنند) درست است اما واقعيت اينجاست بعد از گذشت چهار هفته اينگونه برخي پيشكسوتان به وي ميتازند خيلي فني و دلسوزانه به نظر نميرسد. خصوصاً آنهايي كه خودشان در گذشته سرمربي بوده و هيچ گُلي به سر اين تيم نزدند. سوسه آمدن، تهييج هواداران، تخريب كردن و مسائلي ديگر از اين دست كار راحتي است. كاش فرهنگي در كشور ما حاكم بود كه مربي براي پيشرفت رفيق، همتيمي و برادرش دلسوزانه گوشي را برمي داشت و نظراتش را منتقل ميكرد نه اينكه در رسانهها او را تخريب كند. خلاصه اينكه سوسه آمدن با نقد كردن فرق دارد!
۰
زمان مطالعه: ۱ دقیقه
در اينكه تيمِ عليرضا منصوريان بد بازي مي‌كند شكي نيست، اين ادعا كه وي نبايد براي بازيكنان پا به سن گذاشته پول‌هاي ميلياردي خرج ميكرد كاملاً منطقي است، اگر كسي بگويد كه مصاحبه‌ها و نشست‌هاي خبري او مي‌تواند پخته‌تر و مدبرانه‌تر باشد حرف صحيحي به نظر مي‌رسد، اگر بگويند آبي‌پوشان تا اينجاي فصل از نظر تركيب هارموني و نظم مشخصي نداشته‌اند جمله‌اي غيرقابل انكار است اما سؤال اساسي اينجاست كه واقعاً اين انتقادات با چه نيت و رويكردي انجام مي‌پذيرد؟ و يا در اين مقطع ابتداي فصل آيا اين گفت و شنودها به نفع استقلال است يا خير؟
