به گزارش خبرورزشی،طبيعي است كه بازيكن در اينگونه مواقع به سرمربياش ميگويد اي آقا استعفا چيه؟ ما همه پشت شما هستيم! منصوريان به سمت سكوهايي رفت كه او را تشويق ميكردند و سپس از ورزشگاه بيرون رفت. او را در كنفرانس خبري هم نديديم تا اينكه شنيديم بازيكنان در اينستاگرام از او حمايت كردند.

حالا يك سؤال؛ آيا استقلال در اينستاگرام و فضاي مجازي بازي ميكند يا در زمين فوتبال به ميدان ميرود؟ در اينستاگرام چيزي براي استقلال عوض نميشود. با اين همه منصوريان مربي خوششانس و خوشاقبالي است كه در شرايط فعلي در استقلال آلترناتيو ندارد.

منصوريان حتي يك مربي استقلالي را مقابل خود نميبيند. منصور پورحيدري و ناصر حجازي كه يك زماني روي نيمكت استقلال تعيينكننده بودهاند از دنيا رفتهاند.

قلعهنويي كه هميشه يك پاي نيمكت مربيگري است خودش تيم دارد و اصفهان را نميتواند رها كند.

جواد زرينچه و صمد مرفاوي در استقلال سوختهاند؛ مجيد نامجومطلق هرگز روي نيمكت استقلال امتحان نشده و ظاهراً قرار نيست شانسي به او داده شود.

ميماند گزينه خارجي؛ كدام عقل سليمي حكم ميكند سرمربي خارجي در اين شرايط به استقلال بيايد؟ تيم را يك نفر ديگر بسته و 5 هفته از رقابتهاي ليگ برتر گذشته است. چگونه ميشود اين همه هزينه به باشگاه تحميل كرد و توقع نتيجهگيري از مربي خارجي داشت؟

توپ در زمين هيئتمديره منفعل باشگاه است و آنها قرار است تصميم بگيرند اما چه تصميمي؟ منصوريان را نگه دارند هيچ تضميني براي تعويض اين روند نيست و اگر مربي ديگري را جانشين او كنند باز هم نميشود درباره آينده به قضاوت نشست.

بعيد به نظر ميرسد اين هيئتمديره و اعضايش دل و جگر تغيير و دگرگوني در روند كنوني را داشته باشند. آنها با منصوريان ادامه ميدهند و يك يا دو بازي ديگر به او فرصت خواهند داد.

همه چيز به آيندهاي نامعلوم حواله داده ميشود؛ بلكه استقلال با يك يا دو برد از مخمصه خلاص شود. اگر هم نشد و اوضاع بدتر شد خدا بزرگ است؛ خلاصه يك چيزي ميشود.