تیم ملی ما یک زمانی ۳ تا ۳ تا از کرهجنوبی میخورد (و تازه 4،3 گل دیگر هم نمیخورد) ولی حالا ۷ سال است کرهجنوبی حتی به ما گل نزده و ۴ بازی پیاپی است که در ایران و کره میبازد و خوب هم میبازد.

بازی امروز هم مثل سایر بازیهاست و به هر حال فوتبال برد و باخت دارد ولی مهم آن است که ۱۱ بازیکن تیم ملی ۹۰ دقیقه میدوند و میجنگند و همگی به اینکه بازیکن تیم ملی هستند افتخار میکنند. در تیم کیروش هر ایرادی وجود داشته باشد به قول قلعهنویی «کیلوها منم» وجود ندارد و همه سرشان را جلوی توپ میگذارند. حتی اگر ببازند و نتیجه یک بازی حساس را از دست بدهند.

مربیای که به یک بازیکن باج بدهد مجبور است کمکم به بقیه هم باج بدهد و یا با یکسری رودربایستی داشته باشد اما خوشبختانه این اتفاق از زمان حضور کیروش در تیم ملی رخ نداد و در یک کلام شأن و حرمت پیراهن تیم ملی حفظ شد که این مهم چیزی فراتر و ارزشمندتر از ۴ پیروزی پیاپی مقابل کرهجنوبی است. ۴ سال پیش سرمربی کره میگفت کیروش باید جام جهانی را از تلویزیون ببیند اما حالا کارلوس برای چهارمین بار به جام جهانی میرود تا شاید مربیان کره مجبور شوند جام جهانی را از تلویزیون ببینند.