به هر حال ما درصدی بیمار روانی داریم که هیچ راه علاجی برای آنها نیست. تیم ملی ۲ گل زد و حداقل ۵ گل را نزد که اگر یکی از آنها گل میشد، امروز ازبکستان به جای سوریه به پلیآف رفته بود و آن دسته از بیماران نامحترم بیکار میشدند.
عدهای که عاشق ربط دادن مسائل غیر فوتبالی به فوتبال هستند، میگویند سردار آزمون، طارمی، روزبه چشمی و... از قصد گل نزدند و بیرانوند هم از قصد گل خورده و احتمالاً کیروش هم با ایمن الحکیم بسته که ۲ میلیون دلار بگیرد!
خب این حجم از افسانهسازی را باید کجای دلمان بگذاریم؟ با این تصورات اصلاً چرا تیم ملی با کره و ازبکستان و قطر و... تبانی نکرد که حداقل پول پاداشِ نگرفته کیروش و ملیپوشان درآید؟!
۳ میلیون بیکار در مملکت داریم و حالا وزیر ورزش باید جواب بدهد که چرا ما با سوریه تبانی کردهایم؟! در واقع کسانی که چنین افکاری دارند، نه تنها «فوتبال» را نمیفهمند بلکه اهل هیچ تحلیل و انصافی نیستند و کیروش و ملیپوشان را هم قطعاً نمیشناسند. آنها با یک تهمت ساده زحمات ۲ سال یک تیم را زیر سؤال میبرند و اساساً چون نه به عذاب آن دنیا اعتقاد دارند و نه به عذاب این دنیا، دهان مبارک را باز میکنند و هر حرفی را میزنند. این روزها هم که سادهترین کار دنیا تهمت زدن و توهم زدن است؛ تهمتهایی که سرعتش از سرعت حرکت نور بیشتر میشود.
