خیلی اتفاقی سمت پاراگلایدر رفت و حالا اولین بانوی پرافتخار ایرانی است که چند بارسهمیه حضور در جام جهانی این رشته را به دست آورد ، اما هر بار به خاطرهزینههای سنگین سفر از مسابقات انصراف داد . این دختر پرنده درباره انصراف از جام جهانی ، چگونگی آشنایی با پاراگلایدر و رویاهایش به خبرورزشی می گوید : 

* چطورسهمیه جام جهانی را گرفتی ؟

سالیانه پنج مسابقه دردنیا برگزار می شود که سهمیه ورودی به جام جهانی درهمین مسابقات به دست می آید . چون مسابقات طبق استاندارد خاصی برگزار می شود و ما درایران شرایط آن را نداریم به همین دلیل مجبوریم درمسابقات متعدد برون مرزی شرکت کنیم و سهمیه جام جهانی را به دست آوریم . امسال درچند مسابقه شرکت کردم و با عناوین مختلفی که به دست آوردم موفق به سهمیه جام جهانی شدم . 

* چرا انصراف دادی ؟

خیلی علاقمند بودم که درجام جهانی برزیل شرکت کنم وعلیرغم ثبت نام اولیه و پرداخت هزینه ورودی معادل ۲۸۰ یورو، به خاطراینکه حامی مالی نداشتم و هزینه ها بیشتر از مبلغی بود که تخمین زده بودم چند هفته قبل از شروع مسابقات انصراف دادم . 

* آیا می توانیم درآینده شاهد حضور شما در رقابتهای جام جهانی باشیم؟

سال گذشته هم مجوز حضوردرجام جهانی را به دست آوردم اما به دلیل هزینههای سنگین نتوانستم درمسابقات شرکت کنم . واقعیت این است که برای حضور در یک دوره رقابتهای جام جهانی باید در چند تورنمنت بینالمللی حضور داشته باشید تا به آن سطح ازآمادگی مطلوب دست پیدا کنید. دراین شرایط اگرحامی مالی وجود نداشته باشد خیلی دشوار است که یک خلبان بتواند با هزینههای شخصی در مسابقات بینالمللی شرکت کند . 

* با این همه ورزش چطور سمت پاراگلایدر رفتی ؟

از نوجوانی عاشق ورزشهای سرعتی و هیجانی بودم . به همین خاطر بیشتر ورزش ها مثل ،  شنا ، سوارکاری، دوچرخه سواری ، اسکیت و موتور سواری و ... را تجربه کردم اما از آنجا که دنبال هیجان و عاشق پرواز بودم ، سمت پاراگلایدر رفتم و آموزش را با برادرم شروع کردم . دوره های آموزشی پاراگلایدر را در اصفهان ادامه دادم اما دوره امنیت پرواز را در ترکیه گذراندم و حالا خیلی خوشحالم که انتخاب درستی داشتم .

* ازتجربه اولین پروازتان حرف می زنید ؟

اولین پرواز بلند من درسایت گردنه رخ اصفهان بود و من هم اولین داوطلب گروه بودم . یادم هست خیلی هیجانزده بودم و وقتی فرود آمدم نمیدانستم از خوشحالی چه باید بکنم . البته بعد از آن که به شکل مستقلتری پرواز کردم با دنیای متفاوتتری روبهرو شدم، خاطره اولین پرواز را فراموش کردم و خاطرات قشنگتری را جایگزین کردم . من الان با بالم مسافرت میکنم و گاهی اوقات جایی فرود میآیم که بیش از 100 کیلومتر از جایی که پریدهام فاصله دارم .

* پاراگلایدر ورزش پولدارهاست ، نظرشما چیست ؟

نسبت به بعضی از رشته ها خیلی گران نیست . برای گذراندن آموزش مقدماتی باید حدود دو میلیون تومان هزینه کرد . این دوره حدود دوماه طول میکشد، اما بعد از آن برای یک ست پروازی دست دوم حدود 10 میلیون تومان پول می خواهد و برای خرید تجهیزات نوهم باید 15 میلیون بدهیم که شامل بال ، صندلی خلبان، چتر نجات، کلاه ایمنی و بیسیم میشود . البته خود این تجهیزات هر3 تا 6 سال مستهلک میشود .

* ترس از ارتفا ندارید ؟

 در پاراگلایدر ارتفاع یک جورهایی امنیت است . بهترین لحظه همان جدا شدن اززمین یا فرود است . زمانی که ارتفاع کمی دارید هر خطایی فرصت  جبران را ازخلبان می گیرد . اما ارتفای بالا حس امنیت دارد و این فرصت را برای جبران هر خطایی به خلبان می دهد . 

* سقف آرزوهای شما کجاست ؟

سقف آرزوهایم این که بتوانم در مسابقات متعدد بین المللی پرواز کنم  و با درس گرفتن ازاساتید صاحب نام این رشته برتجربیاتم اضافه کنم .