بدبيني بابت اينكه نميتوانيم تساوي با دو گل خورده در بازي رفت را جبران كنيم، نميتوانيم حريف قدرتمند و ثروتمند را كنار بزنيم و اما پرسپوليس مردي را روي نيمكت خود ميبيند كه اهل هياهو و نگراني نيست. برانكو ايوانكوويچ با خونسردي منحصر به فردش كه چهرهاي سنگي به او بخشيده و گاه شخصيتي غير جذاب را از او ساخته، ثابت كرده كه تواناييهاي تيمهايش را به حساب كردن روي جنجالهاي بيرون زمين همواره ترجيح ميدهد. او تيمي را ساخته و جمع كرده كه خودش مثل يك كارگردان ميتواند بهترين بازي را از بازيگرانش بگيرد و همه در اختيار او قرار دارند. صلابتي كه اين روزها پرسپوليس در ايران و آسيا از خود نشان ميدهد (فارغ از هر نتيجه بد احتمالي كه شايد بعد از اين به دست آيد) محصول تلاش مردي است كه فوتبال متفكرانه را به فوتبال ما هديه كرد و سطح فكر بازيكنان درون زمين و روي نيمكت پرسپوليس را ارتقا داد. فوتبال ايران ميتواند اميدوار باشد با تفكراتي كه از طريق برانكو ايوانكوويچ و كارلوس كیروش به دست آورده- تفكراتي هر چند متفاوت و با سبك و سياقي جداگانه- مسير خوشبختي در آوردگاههاي بينالمللي را با قدرت طي كند، اتفاقي كه همين حالا هم در نتيجهگيريهاي تيم ملي و پرسپوليس، ميتوان محصولش را ديد. پرسپوليس با مرد يخي اما دوستداشتني روي نيمكت خود و تيم ملي با كارلوس پرجنجال و محبوب، مسير موفقيت را به فوتبال ايران نشان دادهاند و از اينجا به بعد خساست و سماجت در استفاده از مربيان خوب خارجي را با هيچ توجيهي در عرصه فوتبال و كل ورزش ايران نميتوان پذيرفت.