زیر سایه محرم

1- سپاهان اسمی از سپاهان دارد و رسمی از فوتبال اصفهانی که رندانه است و زیرکانه است و تیممحور است و فردگرایی را هم بلد است در خود ندارد!

کار آقای کرانچار با این تیم که اجازه داده (اجازه او را از خودش گرفتهاند؟) برایش ببندند، بسیار سخت است!

کار سپاهان، با این «ناتیمی» که کرانچار چشم خود را بر چند و چونهای جمع شدنش (و جمع کردنش) بسته است و ضوابط لازم را نادیده گرفته است و با تدابیر فاقد چاره مرد کروات از سخت هم سختتر است! سپاهان تیمی دارد که بسیاری از «باید»های اولیه را ندارد! سپاهان تیمی را به لیگ برتر آورده است که به هیچ یک از تیمهای سپاهان در سالهای پیشین شباهت و همانندی ندارد! سپاهان سال 96 نه بازیمحور است و نه فردمحور! سپاهان سال 96 از قدرت دفاع و توان حمله به یک اندازه بیبهره است! در این تیم- که تا تیم شدن فرسنگها راه نرفته و فرسخها راه به غلط رفته دارد- اشکالات همهجانبه است و مشکلات فراوان! هنوز سایه محرم بر این تیم سنگینی میکند! هنوز کسی وارد دوره «پسا محرم» نشده است! همه نویدکیا را میخواهند! همه خود را نویدکیای «کاربلد» و نویدکیای بازیساز و «بازی درآر» میدانند! همه در پوست شیر رفتهاند اما کجاست شیر سپاهان؟ کجاست بهترین بازیکن 10، 12 سال اخیر اصفهان؟ کجاست مرد بیجانشینی که همه خود را در قامت او، در هیبت او، در قواره او تصور میکنند و به غلط هم؟!

در کنار محرم نویدکیا که این اواخر خودش هم در نقش خودش بازی نمیکرد و ظاهر نمیشد، سپاهان، ناداشتههای دیگری هم دارد! یکی مثل هادی عقیلی که نظیرش را آسان نمیتوان یافت و پرورد! یکی مثل حاجصفی! یکی مثل عمادرضا! یکی مثل محسن بنگر! یکی مثل حسین کاظمی!

و الا کرانچار همان کرانچار است که بود! نه علم او و نه تجربهاش به انتها که نرسیده! جز آنکه دست کرانچار را در دست «دلال»ها ببینیم که برای او و به جای او یارآوری و یارگیری کردهاند! سپاهان را طوری بستهاند که سر و شکل لیگ برتری ندارد! تیمی که هم ویسی، هم فرکی، هم استانیچ و حالا زلاتکو کرانچار را به زمین میزند!

تیمی که با گذشته خودش فاصلهای بعید و به این زودیها پرنشدنی دارد! تیمی که حالا حالاها خیال قهرمانی ندارد!

نفت و باخت خودساخته

2- اگر درباره سپاهان حکم راندن کاری آسان است- از بس که سپاهان را تیم آسانگیر و غیر مقاومی میبینیم- درباره نفت آبادان ماندهایم معطل! یک روز شاهکار به بار میآورد، روز دیگر بدل میشود به «شیر شکار» آن هم چه شیری و چه شکاری! بازندهای به تقصیر! شکستخوردهای که مغلوب خودش و اشکالات روز به روز بیشترشونده خودش میشود!

3- در شهر رشت، از نفت آبادان چه دیدیم که قابل بازگو کردن باشد؟! تیمی که پنالتی را هم از دست میدهد! تیمی که از مردان برزیلیاش هم خیری نمیبیند! تیمی که عجله دارد تغییرات باسمهای را وارد بازی خود- کدام بازی که وارد چینش و چیدمان خود- کند! تیمی که به بازیکنان چاق و گوشتالوی خود هم بازی میدهد! تیمی که در ۶ بازی، سه باخت به بار میآورد! تیمی که استقلال روز اول را میبرد تا به سپیدرود روز ششم ببازد! تا سپیدرود را از وضعیت قرمز خارج کند و خارج هم نمیکند! درباره نفت آبادان که آتش به جان سپاهان میزند چه باید گفت تا علت پیروزی سپیدرود هم باشد؟ وقتی دلایل بد بازی کردن تیم شهر آبادان را خوب نمیدانی که چیست یا میدانی و دلت نمیآید که بگویی درباره کدام دلیل باید حرف زد؟ وقتی دلایل باختن تیم نفت آبادان این همه بدیهی، این همه آسان و این همه آشکار است چرا قضیه را پیچیده کنیم؟ نفت میبازد چون همواره برای بردن بازی نمیکند! به همین سادگی! چون در باختن هم انگار امتیاز و فایدهای را سراغ دارد! درباره نفت آبادان چند جملهای گفتیم، درباره نفت تهران هیچ حرفی نداریم جز اینکه: ...آقای کریمی خوش آمدی، جهنم مربیگری بر شما بهشت باد!