مدیرعامل را که وزیر ورزش انتخاب میکند، هیئت مدیره هم که معمولاً آدمهای مردمی نیستند و توسط مردم انتخاب نمیشوند. طبعاً سرمربی را هم مدیرعامل انتخاب میکند که البته این یکی طبیعی است اما غیرطبیعی این است که تیمهای به اصطلاح مردمی را از چشم مردم و خبرنگاران دور میکنند و تمرینات را میبرند پشت درهای بسته! مرحله بعدی کار تمرین شده در تیمهای مثلاً مردمی، ممنوعالمصاحبه کردن بازیکنان است. کاری که در رئال، بارسا، لیورپول، منچستر، بایرن و هیچ جای دیگری انجام نمیشود اما اینجا در تیمهای مردمی با قدرت تمام انجام میشود تا مردم که در «شعار» مالکان آبی و قرمز هستند، همچنان نامحرم باقی بمانند.
حالا برویم به اسپانیا، جایی که رؤسای رئال و بارسا همواره با آرای مستقیم مردم انتخاب میشوند. همین حالا اگر در کاتالان ۱۶ هزار رأی علیه بارتمئو جمع شود او برکنار میشود که گویا بیش از ۷ هزار رأی جمع شده. حالا تصور کنید اگر قرار باشد مدیران استقلال و پرسپولیس هم با رأی مردم انتخاب شوند چه میشود. آیا مثلاً افتخاری ۱۰۰۰ رأی هم میآورد؟ مسئله اینجاست که تیمهای ما فقط در «حرف» مردمی هستند و حرف از مردم میزنند اما در عمل اتفاقاً غیر مردمیترین تیمهای دنیا هستند. حتی در ماداگاسکار و تانزانیا هم شما نمیبینید که یک تیم سالی ۱۲ ماه پشت درهای بسته تمرین کند، مردم را از خود براند و بازیکنان فوتبال را ممنوعالمصاحبه کند و تازه مدیرانش هم از مردم فراری باشند.
