آنهايي كه وسط ميآيند حتماً نيمنگاهي به مسائل غيرفوتبالی دارند و به همين دليل وقتي پول كم ميآورند پشت در رياست ارگانهاي دولتي مشغول تكديگري ميشوند.
اين نگاه براي ما آزاردهنده است؛ مديران در فوتبال ايران فقط هزينه كردن را بلد هستند. نمونهاش را در باشگاههاي بزرگ پايتخت ميبينيم و مدلهاي كوچكش نيز در شهرستانها قابل مشاهده است.
مديران بخشهاي خصوصي در فوتبال به اين تكديگريها در روز روشن عادت كردهاند؛ در حالي آنها ميدانستند در فوتبال ايران يك نفر يا يك شركت معمولي قادر به تأمين هزينههاي يك تيم نيست. پس چه اصراري است كه پا پيش ميگذارند تا كار به اينجا برسد؟
اين وضعيت را در ادعاي پرطمطراق بعضيها مبني بر خريد باشگاههاي استقلال و پرسپوليس هم ديدهايم. آنها چه دل خجستهاي دارند!
