استقلال برای این خانه و این خانه برای استقلال غریبه است و با هیچ بهانه و توجیه و حرفی نمیتوان پانزدهمی قطب آبی فوتبال ایران را به خورد هوادارانش داد اما ماجرا وقتی تأسفبارتر میشود که استقلال این رتبه را با تمرین پشت درهای بسته و هلیشات و GPS دارد.

این که آیندگان قطعاً با تعجب میگویند چگونه استقلال با هلیشات و GPS به جنگ رقبایش رفت و چند هفته روی پله پانزدهم ماند، بحث امروز و این روزها نیست چرا که این استقلال هرگز در این رتبه نمیماند و قطعاً خیلی زود خودش را از این مخمصه نجات میدهد اما کاش منصوریان و مبتکران تمرین پشت درهای بسته – همانها که عقلشان را روی هم ریختند و به این نتیجه رسیدند که بهتر است استقلال پشت درهای بسته تمرین کند و از چشم هواداران و رسانهها دور باشد- یک بار برای همیشه توضیح بدهند واقعاً برای پانزدهم شدن بین شانزده تیم لازم بود تیم پشت درهای بسته تمرین کند؟ یعنی اگر استقلال پیش چشم مردم و رسانهها تمرین میکرد، بین ۱۶ تیم هفدهم میشد؟! این سیاست درهای بسته چگونه باید ناکارآمدیاش را نشان بدهد تا دوستان تمامش کنند؟!