دوستم گله داشت كه چرا چنين عنواني را روي ديوار زدهاند و پرسيده بود مگر دوچرخهسواري بانوان ايراد دارد؟
تلفن را برداشتم و به او گفتم شگفتي تو براي من عذاب است؛ مگر در تمام اين سالها دوچرخهسواري بانوان آزاد بود؟
قواي منتقدانه مردم شايد در زمينه ورزش كمي جوشيده؛ در غير اين صورت هيچ وقت ورود بانوان به ورزشگاه براي تماشاي بازيهاي فوتبال نيز بلامانع نبوده است.
چه شده كه ناگهان شدهايم مصلح اجتماعي و ميخواهيم براي حضور بانوان در ورزشگاه فعاليت كنيم؟ آيا اين نشانه بلوغ و تبلور مشاركت اجتماعي ميان ايرانيهاست؟
اميدواريم چنين باشد اما واقعيت مطلب چيست؛ در هلند وسيله نقليه مردم دوچرخه است. فرهنگ استفاده از دوچرخه نيز زن و مرد نميشناسد. همه در كنار هم ركاب ميزنند اما آيا بانوان ما در خيابانهاي ايران ميتوانند بدون دغدغه رانندگي كنند؟
خود ما هر بار كه خانمي را پشت رل ميبينيم و نحوه كلاچ گرفتن و فرمان چرخاندن او را نگاه ميكنيم چند بار زير لب گفتيم اين زنها كه راننده نيستند؟
در فضاي مجازي همين كه خانمي زير يك پست فوتبالي، مطلبي را به اشتراك ميگذارد چند هزار دفعه خواندهايد برخي آقايان كه زيادي اظهار فضل ميكنند خطاب به او گفتهاند برو ظرفها را بشور يا غذايت را بپز؟!
بخار اين تبعيض مشهود ابتدا از جامعه مردسالارانه ما بلند ميشود؛ در غير اين صورت مسئولان كشور نحوه حضور بانوان سوري را در ورزشگاه ديدهاند و متوجه اين تضاد آشكار شدهاند. مسئولان چرا بايد مخالف حضور بانوان باشند؟
آنها لابد به دنبال زيرساختهاي لازم براي حضور زنان و مردان در ورزشگاه هستند. اينكه بانوان عاشق فوتبال حق دارند مسابقهها را در ورزشگاه تماشا كنند حق طبيعيشان است. آنها از خانمهاي سوري كمتر نيستند كه به ورزشگاه آزادي ميآيند و حسرتي بر دل بانوان ما ميگذارند.
با اين همه آيا جامعه مردسالار ما كه همه چيز را در انحصار خود ميخواهد آماده پذيرفتن تدريجي خانمها را در ورزشگاه دارد؟
ادبيات مشمئزكنندهاي كه در ورزشگاههاي كشور جاري است آيا اندكي تلطيف ميشود؟
به نواقص فرهنگي ما در اين زمينهها هم توجه كنيد؛ در غير اين صورت كاري ندارد با يك دستور ساده خانمها به ورزشگاه ميآيند بدون اينكه تبعات اين اتفاق به درستي محاسبه شود!
