بگذریم از تمام داستان فیلم که جای توصیفش اینجا نیست اما امیرو پس از سختی های فراوان سرانجام دونده شد...
نمی دانیم علی کفاشیان در فوتبال چقدر سختی کشید و آیا بودن در فوتبال اساسا سختی کشیدن دارد یا نه؛ اما امروز متوجه شدیم او دوباره سر جای اصلی خودش برگشت؛ فدراسیون دو و میدانی...
کفاشیان به عنوان مشاور ارشد فدراسیون فوتبال دو و میدانی انتخاب شد؛ درست مثل امیرو به دونده ای تبدیل شد که لابد می خواهد تمام رقبا را جان بگذارد.
کاش کفاشیان همیشه آن دونده ای بود که برای رسیدن به اهدافش فقط می دوید. کاش او خنده هایش را در همان دوندگی ها می کرد.
کاش در انتخابات سال 86 کفاشیان در انتخابات فدراسیون فوتبال شرکت نمی کرد.
کاش شاهرخ شهنازی به نفع او کنار نمی کشید.
کاش کفاشیان در دو و میدانی می ماند. کارش را انجام می داد.
دونده یعنی علی کفاشیان که همه جوره می خواست برای دو و میدانی بجنگد.
دونده یعنی کفاشیان که ورزشکار بودن او با همین وجاهت است. هیبت یک ورزشکار دو و میدانی را در کفاشیان می بینیم اما هرگز جنم مدیریت او را در فوتبال باور نکردیم.
کاش کفاشیان در دو و میدانی می ماند. ای کاش فدراسیون فوتبال که در تمام این سالها به اراده او می چرخد به کفاشیان نمی رسید.
