از آنجا كه موضوع جلسه بررسي مشكلات تيم بود، طرفين به عشقِ هواداران تا پاسي از صبح و تا جايي كه در توانشان بود، فقط سوگند ياد كردند! مشكلات كاملاً قسمپيچ و آماده حل شدن بود تا اينكه هوا گرگ و ميش شد، عادل از خاك ورپريد و ختم جلسه را گرفت! پس از اتمامِ برنامه، مديران با آنكه كلي قسم خورده بودند و خداوكيلي ديگه جا نداشتند، ولي فقط به عشقِ هواداران به كله پاچهاي رفتند و تا خودِ بناگوش، را نيش زدند بر ريشِ مردم!
اين جلسه من را يادِ مربي اسبقِ تيم ملي منچستر يونايتد، يعني فرگوسن انداخت. الكس هميشه در دفترچه تلفنش، خاطرهاي از اولين روزهاي مربيگري در برق شيراز نقل ميكرد! وي در صفحه ۶ زيرِ شماره لوله بازكن مينويسد: در اولين جلسه هيئت مديرهاي كه مربيگري ميكردم! همهاش قسم ميخوردم تا همه حرفهايم را باور كنند اما كسي باور نكرد. آنجا بود كه فهميدم نفراتِ مقابلم هم، قسم خوردن بلد هستند! پس، از آن به بعد تلاش كردم!
