در كشور ما اما همين كه به فصل تابستان ميرسيم، بايد عزا بگيريم كه چه هموطنان نازنيني به دليل بيمبالاتي و بيتوجهي به هشدارهاي ناجيان غريق در دريا غرق خواهند شد.

آيا اين يك نقصان فرهنگي نيست؟

در سال 2017 و عصر انفجار فناوري، چرا هنوز مردم بايد در درياها و رودخانهها غرق شوند؟

در فوتبال كشور هم اين نقص فرهنگي را به نوعي ديگر مشاهده ميكنيم. كار ديگر از مسئله حقوقياش گذشته و وارد فرهنگ ما شده است.

پرسپوليس همين كه مبلغ جريمه ژوزه را جور كرد و با اعانه گرفتن از مردم و كمكهاي دولتي اين بحران را پشت سر گذاشت، در دام يك پرونده سنگين ديگر افتاده است؛ اين بار ماجراي طارمي...

آخر يك تيم از يك سوراخ چند بار بايد گزيده شود؟

اين همه پروندههاي خارجي كم نبود كه اين بار يك بازيكن داخلي به دليل اهمال در فسخ قرارداد چنين دردسري به وجود آورده است... 

آيا اين نكته جدا از موازين حقوقي، يك مشكل فرهنگي در فوتبال ايران نيست؟ ما به تناسب اين فوتبالي كه حرفهاي شده و اعداد و ارقامش سر به ميليارد ميزند، آدمهاي حرفهاي در فوتبال كشور تربيت نكردهايم...