1- در این وسط یکباره حق را به جانب علی دایی دیدیم که با داوری داور مسابقه نساجی – ملوان در دیدار سایپا با پارسجنوبی با یک پنالتی مشکوک (کدام مشکوک که با یک پنالتی زورکی) دو امتیاز از سه امتیاز بازی را از دست داد!
از شاهکارهای داوری، یکی هم در قم رخ داد! «داورخان» پس از آنکه در دقیقه 89 سوت پایان مسابقه را خودش با لبان مبارک به صدا درآورد، دوباره حکم به ادامه بازی داد و این بار، رکورد بازی 100 دقیقهای را به جای گذاشت! صد دقیقه بازی به جای 90 دقیقه!
2- ملوان به نساجی باخت و آقای داور، فلفل نمکش را زیاد کرد، به خصوص با اخراج شهریار مقانلو، در دقیقه 65، دستنشان از بازی مردانش رضایت داشت اما باخت! تیم پاشازاده برای بردن، هرچه لازم بود، داشت و هرکار لازم بود، انجام داد! شهرآورد شمال، از آن نمایشهای خاص بود که در آن همه بردند الا داوری که بد نبود! علیه تیمی نبود، بلکه در حد بازی و در قواره این مبارزه نشان نداد!
نساجی با این پیروزی به بالای جدول چسبید و پشت سر نفت مسجدسلیمان و بادران تهران رسید! بادران، تیم اول است. مسجدسلیمانیها فعلاً دومند! نساجی هم در جای سوم، لایقترین گروه را برای صدرنشینی و پیشتازی دارد! ملوان که بازی خوبش هم نجاتش نداد، با 8 امتیازی که کسب کرده در حال دهم و یازدهم شدن است! نادر دستنشان باید کاری بکند و دستی تکان بدهد والا...، آری والا دستها برای تکان دادنش از آستین درمیآیند! ملوان باید مزد بازی خوبش را بگیرد! با بردن و با پیروز شدن! کسی برای بازندهها، تره هم خرد نمیکند! حالا چه ملوان باشد، چه صبای قم یا ماشینسازی تبریز!
3- درباره لیگ یک و تیمهایش حرف زدن و درباره حادثهسازان این بازیها نکته گفتن، کامل نمیشود مگر وقتی که به ورشکستگی فکری و فلسفی وینگو بگوویچ و به شادابی و نشاط فوتبال برق شیراز- و مربی کاری و بیادعایش داود مهابادی – اشاره و نه فقط اشاره که تأکید کنیم!
بازی گلگهر سیرجان، نظم دارد اما «بیمایه» است و جان ندارد! عملکرد وینگو و تیمش که ترقی معکوس میکنند، حکایت دریغ از پارسال است! بازی به بازی، کندتر! بازی به بازی، «باسمه»ایتر! بازی به بازی خستهتر!
برق جدید شیراز، نقطه مقابل گلگهر سیرجان است! هفته به هفته قویتر! هفته به هفته هدفمندتر! هفته به هفته بر توپ و میدان سوارتر! مهابادی برای نساجی، بادران و نفت مسجدسلیمان و برای شهرداری ماهشهر و ملوان و فجرسپاسی حریف است! مدعیان لیگ یک در حال ازدیادند!
4- داوریهای لیگ یک، بدجوری وسوسهانگیزند! داوریهای لیگ یک همهجوره نقدپذیرند و انتقاد خورشان ملس است! در لیگ یک با داورانی مواجه میشویم که هم خودشان ماهند و هم داوریشان عیبی ندارد اما نمیدانیم چه رازی در کار اینان هست که آدم زیاد شدنشان و الگو شدنشان را و مورد تقلید قرار گرفتنشان را نمیخواهد! داوران خوبی که خوبتر آن است که فقط خودشان مثل خودشان باشند! داوران خوبی که سرمشقهای بدی برای داوری هستند! مسئله مهمتر این است که این داوران- که روح داوری را در لیگ یک هم رعایت نمیکنند- اغلب از لیگ برتر میآیند!
امروز اینان «دایی» را جان به لب میکنند، فردا نه، پسفردا دود از سر جواد نکونام، محمود فکری، کوروش پورموسوی، هومن افاضلی، نادر دستنشان و محمد ربیعی درمیآورند!
دیروز لیگ یک را به هم ریختند، پسفردا اشک نفت آبادان یا استقلال خوزستان را سرازیر مینمایند! برای اینان فرقی ندارد که چه تیمی را با سوت یا پرچم خود میزنند!
نیش عقرب نه از ره کین است!
اقتضای طبیعتش این است!
