منهاي اين شكايتها توسط باشگاهها، مربيان و بازيكنان خارجي، از اين پس بايد نگران قراردادهاي بازيكنان ايراني در خارج از كشور باشيم چون امروز مطمئن شدهايم ايجنتهاي ما كوچكترين سررشتهاي از حقوق بينالملل ندارند و هر لحظه ممكن است به خاطر يك سهلانگاري، كار دست همه بدهند.
اين از وضعيت جرائم بينالمللي، اما ديروز خبر رسيد كه دو بازيكن ايراني تراكتورسازي تبريز براي پيگيري و حصول اطمينان از نقد شدن مطالبات خود به كنفدراسيون فوتبال آسيا شكايت كردهاند؛ دقيقاً همان كاري که آندرانيك تيموريان و كاوه رضايي براي نخستين بار انجام دادند و به هدف خود نيز رسيدند.
تمام اين شكايتها و پرونده باز كردنها اما يك نشانه بارز و مهم دارد؛ در فوتبال حرفهاي بايد متعهد باشيم و اشخاص حقيقي و حقوقي چارهاي ندارند مگر همه آنچه امضا ميكنند را بپذيرند.
هر قرارداد و امضايي تبعات خودش را دارد اما اگر طرفين مسئوليتپذير و متعهد باشند، مشكلي به وجود نخواهد آمد.
در دنياي فوتبال حرفهاي صورتهاي سود و زيان و عملكرد مالي باشگاهها بررسي ميشود و باشگاههاي ورشكسته و مقروض جايي در اين كانون فوتبال حرفهاي كنوني ندارند. جرائم در نظر گرفته شده و بسته شدن پنجره نقل و انتقالات محصول همان نگاه بيتعهدانه ماست.
فوتبال امروز بيمسئوليتي را نميپذيرد و اشخاص حقيقي و حقوقي كه قانون را زير پا ميگذارند، در گرداب جرائم و محروميتها غرق ميشوند.
راه براي بازيكنان ايراني باز شده است. آنها با ارسال مدارك و شكوائيه خود به كنفدراسيون فوتبال آسيا اطلاع ميدهند كه مبالغي را طلبكارند؛ در اين صورت وقتي بازرسان ويژه راهي ايران ميشوند، ديگر نميتوانيم با جمع و جور كردن اسناد واهي به آنها ثابت كنيم كه صاحب باشگاههاي منظم و متعهد هستيم.
لازم است در اين زمينه به خود بياييم و مسئوليتپذيري را تمرين كنيم. البته تعهد، يك مسئله ذاتي است. بايد ذاتاً به همه اركان فوتبال حرفهاي متعهد بمانيم تا از اين پس كمتر شاهد اين آبروريزيهاي بينالمللي باشيم.
