واقعاً چرا یک مدافع باید موقع شوت زدن مهاجمان حریف پشتش را به توپ کند و آن دیگری چپ و راست به حریف پاس گل بدهد؟! یک مدافع باید کماشتباهتر از بازیکنان سایر خطوط باشد اما وقتی 2، 3 پاس گل به حریف میدهد چطور میتوان اسم «مدافع» را روی او گذاشت؟ در یک بازی حساس مثل نیمهنهایی آسیا شاید در کل 90 دقیقه 2 فرصت خوب هم نصیب یک تیم نشود اما یک مدافع پرسپولیس این پتانسیل را دارد که ۳ پاس گل به حریف بدهد و 90 دقیقه هم در زمین بماند!

***

در فوتبال ما سالهاست که به لطف قوانین مندرآوردی مثل سقف قرارداد (که تبدیل به کف شد) مدافعان پولهای خوبی میگیرند. همین امسال مدافعی در لیگ داریم که قراردادش حدود 5/2 میلیارد تومان است یعنی گرانتر از تمام مهاجمان فعلی لیگ و حتی مهاجمانی چون کاوه رضایی، انصاریفرد و... که در اروپا بازی میکنند اما همین مدافع بازدهی خاصی نداشته و هیچ کمکی به تیمش نکرده است. در پرسپولیس هم قیمت مدافعان اگر بیشتر از مهاجمان نباشد کمتر هم نیست. قرارداد علی علیپور که امسال یکی از بهترینهای پرسپولیس بوده حدود 600، 700 میلیون است اما مدافعان پرسپولیس اکثراً میلیاردیاند! یادمان نرود که تیم ملی با امثال میلاد محمدی، پورعلیگنجی، سیدجلال، رضاییان و... حدود 5/1 سال گل نخورد. تازه با همین بیرانوندی که در حساسترین بازی سال پرسپولیس ۴ گل میخورد! ختم کلام اینکه برای مدافعی در حد و اندازههای پرسپولیس خیلی بد است که در 90 دقیقه روی 2، 3 گل مقصر باشد و 2، 3 پاس گل به حریف بدهد مگر آنکه «حد و اندازهها» عوض شده باشد.